سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 309

قربان عاشقی که شهیدان کوی عشق*** در روزحشر رتبه او آرزو کنند.

عباس نامدار که شاهان روزگار***از خاک کوی او طلب آبرو کنند

میراب آب بود و لب تشنه جان سپرد***می خواست آب کوثرش اندر گلو کنند

بی دست ماند و دادخدا دست خود به او***آنانکه منکرند بگو روبرو کنند

گر دست او نه دست خدائی است پس چرا*** از شاه تا گدا همه رو، سوی او کنند.

گریه و ندبه زینب سلام الله علیها

زینب سلام الله علیها به امام حسین علیه السلام عرض کرد: چرا برادرم را به خیام نیاوردی؟

امام فرمود: خواهرم، من هر چه خواستم بدن برادرم را بیاورم، دیدم بقدری اعضا از هم گسیخته که نمی توان آن را حرکت داد.

زینب سلام الله علیها صدا زد:

وا اَخاهُ، وا عَبُاساهُ، وا قِلَّهَ ناصِرا وا ضِیعَتاهُ بَعدَ ذلِکَ

آه برادرم، آه عباسم! آه از کمی یاور و فقدان برادرم.

امام فرمود: آری آه از فقدان برادر و شکستن کمر.

بانوان حرم با سوز و گداز همه صدا به گریه بلند کردند، امام حسین علیه اسلام در سوگ عباس علیه السلام چنین مرثیه می خواند:

اَخی یا نُور عَینِی یا شَقیِقیِ***فَلی قَد کُنتَ کَالرُّکنِ الوثَیِق