سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 338

بهر خدا رحمی بر این شیرین زبانان*** اطفال حیران

ای شاهباز لا مکان، ترک سفر کن*** صرف نظر کن

مرغان قدسی را منه در چنگ زاغان*** در دام عدوان

یک کاروان زن چون بماند بی نگهبان***ای شاه خوبان

آیا به امید که ما را می گذاری***با آه و زاری

مائیم و یک تن ناتوان، سوزان و نالان***دشمن فراوان

کای شهریار کشور صبر و تحمل***قدری تامل

کاندر قفا داری بسی دلهای بریان***با چشم گریان

جانا مکن قطع رسوم آشنائی*** روز جدائی

ما را ببر همره تو را گردیم قربان***ای ماه تابان

از خواهران و دختران، دل برگرفتی***یکباره رفتی

از ما گسستی با که پیوستی بدینان***آوخ زهجران (1)

بیاد وصیت حضرت زهرا سلام الله علیها

بعضی نقل کرده اند: چون امام حسین علیه السلام چند قدمی از خیمه ها دور شد حضرت زینب سلام الله علیها از خیمه بیرون آمد و صدا زد: برادرم لحظه ای درنگ کن تا وصیت مادرم فاطمه سلام الله علیها را نسبت به تو بجا آورم.

امام توقف کرد و فرمود: آن وصیت چیست؟

زینب سلام الله علیها عرض کرد: مادرم به من وصیت فرمود هنگامی که نور چشمم حسین علیه السلام را روانه میدان برای جنگ با دشمن کردی عوض من گلوی او را ببوس آنگاه زینب سلام الله علیها گلوی برادرش را بوسید و به خیمه بازگشت. (2)