سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 349

اشاره

بعضی نقل کرده اند امام حسین علیه السلام عمر سعد را خواست و به او سه پیشنهاد کرد که یکنوع اتمام حجت بود:

1-دست از من و اهلبیتم بردار تا به مدینه جدم برگردیم.
2-اِسقِنِی شَربَهً مِنَ الماءِ لَقَد نَشِفَت کَبِدِی مِنَ الظَّماء.

به من شربت آبی بیاشام که از شدت تشنگی، جگرم خشک شده است. (1)

3-اگر دو پیشنهاد قبلی عملی نیست من یک نفر هستم بنابراین یک یک از افراد را به جنگ من بفرست.

عمر سعد گفت: اما بازگشت به مدینه و نوشیدن آب به هیچ وجه امکان پذیر نیست ولی پیشنهاد سوم خواسته مرد کریم است و پذیرفته می شود.

به فرمان عمر سعد چند تن از شجاعان دشمن به میدان تاختند امام حسین علیه السلام تن به تن با آنها جنگید ولی همه آنها در برابر شمشیر آتشبار امام به خاک هلاکت افتادند عمر سعد دریافت که در نبرد تن به تن احدی در برابر امام حسین علیه السلام باقی نمی ماند از این رو نقض عهد کرد و فرمان حمله دستجمعی را صادر نمود. (2)

از هر سو به امام حمله کردند امام آنچنان بر آنها هجوم برد که آنها همانند ملخ پراکنده فرار می کردند.

مسعودی در اثباه الوصیه می نویسد: امام حسین علیه السلام آنچنان جنگید که به روایتی هزار و هشتصد مرد جنگی دشمن را کشت و به نقل دیگر غیر از مجروحان هزار و نهصد و پنجاه نفر را کشت.

1- واژه نشف به معنی رفتن رطوبت آب و خشک شدن است.
2- منتخب طریحی، اسرار الشهاده مطابق نقل الوقایع و الحوادث ج3 ص146-147