سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 351

شمر فریاد زد: ای پسر فاطمه، معترض حرم نخواهند شد.

آنگاه شمر به سپاه خود خطاب کرد وفریاد زد: همه متوجه حسین علیه السلام شوید و کار او را تمام کنید.

سپاه دشمن به امام حمله کردند آن حضرت همچنان می جنگید تا اینکه بدنش پر از زخم شد سرانجام ظالمی بنام صالح بن وهب پیش آمد آنچنان بر ناحیه ران آن حضرت ضربت زد که آن مظلوم از پشت اسب به زمین افتاد طرف راست صورتش به زمین برخورد که سپس در همین حال برخاست و به جنگ ادامه داد.

حضرت زینب سلام الله علیها در کنار قتلگاه

در لحظات آخر عمر امام حسین علیه السلام زینب سلام الله علیها از خیمه بیرون آمد در حالی که فریاد می زد:

وا محّمداه! وا اَبَتاه! وا عَلِّیاهُ! وا جَعفراهُ

سپس گفت:

لَیتَ السَّماءُ اَطبَقَتَ عَلَی الاَرضِ، وَلَیتَ الجِبالُ تَدَکدَکَت عَلَی السَّهلِ

کاش آسمان بر روی زمین ویران می شد و ای کاش کوهها ازهم می پاشیدند و به بیابانها می ریختند.

آنگاه به سوی امام حسین علیه السلام نزدیک شد در آن هنگام عمر سعد با جماعتی نزدیک شد و امام در حال جان کندن بود زینب سلام الله علیها صدا زد: ای عمر! آیا این اباعبدالله شته می شود و تو می نگری؟(1)

این سخن از زینب سلام الله علیها بقدری جانسوز بود که عمر سعد آنچنان گریه کرد به