سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 363

لَقَد قُتِلَ بِالسَّیفِ وَ السِّنانِ وَ بِالحِجارَهِ وَ بِالخَشَبِ وَ بِالعَصا

آن حضرت را با شمشیر و نیزه و سنگ و چوب و عصا کشتند.

وَ لَقَد اَوطَئُوهُ الخَیلَ بَعدَ ذلِکَ

و بعد از کشتن، سوار بر اسبها شده و پیکر آن حضرت را زیر سم ستوران و پایکوب آنها قرار دادند. (1)

مصیبت ذوالجناح

اشاره

هنگامی که امام حسین علیه السلام از پشت اسب به زمین قرار گرفت اسب آن حضرت که ذوالجناح نام داشت اطراف او می گشت و از آن مظلوم علیه السلام دفاع می کرد و شیهه می کشید و همهمه میکرد.

عمر سعد فریاد زد: آن اسب را بگیرید و نزد من بیاورید زیرا از بهترین اسبهای رسول خدا صلی الله علیه و آله است جمعی آن اسب را احاطه کردند تا بگیرند ولی با پاهای خود آنها را از خود دور می کرد و در این درگیری چهل نفر از دشمن را کشت.

عمر سعد فریاد زد: رهایش کنید تا ببینم او چه کار میکند؟ وقتی که اسب احساس امنیت نمود کنار بدن پاره پاره امام حسین علیه السلام آمد کاکل خود را با خون امام حسین علیه السلام رنگین نمود بدن عزیز امام حسین علیه السلام را استشمام می کرد و با صدای بلند شیهه می کشید.

امام باقر علیه السلام فرمود: او در شیهه خود می گفت:

اَلظَّلیِمَهُ اَلظَّلیِمَهُ مِن اُمَّهٍ قَتَلَت اِبنُ بِنتِ نَبّیها