سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 38

یا بُنَیَّ یَاْتِی اَمْرُاللهِ وَ اَنَا خَمِیصٌ،اِنَّما هِیَ لَیلَهٌ اَوْ لَیلَتانِ.

: «ای پسرم، امر خدا (مرگ) خواهد آمد و من (می خواهم در آن حال) شکمم تهی باشد، یک شب یا دو شب بیشتر از عمرم باقی نمانده است». (1)

3- حضرت علی (ع) در همان شب آخر عمرش، از خانه به سوی مسجد حرکت کرد، مرغابیها سر راه آن جناب فریاد می کردند، و مردم آنه را از او دور می نمودند، فرمود:

اُتْرُکُوهُنَّ فَاِنَهُنَّ نَوایحٌ.

: «آنها را واگذارید زیرا آنها نوحه گرانند».

4- و گاهی فرمود:

وَاللهِ لَتُخْضَبَنّ هذِهِ مِنْ هذِه.

: «سوگند به خدا این از این - و دست بر سر و محاسنش گذاشت - خضاب خواهد شد». (2)

جریان ضربت خوردن علی (ع)

سحر شب نوزده مال رمضان سال چهلم هجرت بود، امام علی (ع) طبق معمول برای نماز جماعت در مسجد کوفه، از خانه به مسجد روانه شد.

مسعودی می نویسد: آن شب باز کردن در خانه که از چوب خرما بود برای

1- ترجمه ارشاد مفید ج1 ص321
2- همان مدرک