سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 402

و در نقل دیگر آمده: پس از آنکه امام سجاد علیه السلام قبر پدر را پوشانید با سر انگشتانش روی قبر نوشت:

هذا قَبرُ الحُسَینِ بنِ عَلّیِ بنِ اَبیطالِبٍ، اَلَّذِی قَتَلُوهُ عَطاشاناً غَریباً

این قبر حسین بن علی بن ابیطالب علیه اسلام است که او را بلب تشنه وغریبانه کشتند.

امام سجاد علیه السلام کنار پیکر حضرت عباس علیه السلام

سپس امام سجاد علیه السلام به بنی اسد رو کرد و فرمود: آیا دیگر کسی مانده است؟ گفتند: آری ای برادر عرب در کنار فرات پیکر قهرمانی افتاده و در کنار او جنازه دو نفر در زمین قرار دارند ما خواستیم آن پیکر قهرمان را بلند کنیم هر طرف آن را که بلند می کردیم طرف دیگر می افتاد زیرا بر اثر ضربات بسیاری که بر او وارد شده بود قطعه قطعه شده بود.

فرمود: با هم کنار پیکر او برویم با هم رفتیم، امام سجاد علیه السلام تا آن پیکر مقدس را دید خود را به روی آن افکند و فرمود:

عَلَی الدُّنیا بَعدَکَ العَفا یا قَمَرَ بَنِی هاشِمٍ عَلَیکَ مِنِّی السَّلامُ

ای ماه بنی هاشم بعد از توخاک بر سر دنیا آخرین سلامم بر تو باد.

سپس به ما فرمود: قبری را آماده کنید قبری کندیم و آن حضرت به تنهایی جسد مطهر حضرت عباس علیه السلام را در آن قبر دفن کرد و فرمود: افرادی (نامرئی) با من هستند و مرا کمک می کنند سپس آن دو جنازه دیگر را در کنار آن قبر در قبر دیگر به خاک سپرد و فرمود: آن دو جنازه پیکر مبارک فرزندان امیر مومنان علیه السلام است. (1)