سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 403

در نقل دیگر آمده: امام سجاد علیه السلام همراه بنی اسد کنار پیکر بی دست حضرت عباس علیه السلام آمد وقتی که جسد مطهر عباس را ید به طرف جسد خم شد و صدا به گریه بلند کرد و فرمود:

یا عَمّاهُ! لَیتَکَ تَنظُرُ حالَ الحَرَمِ وَ البَناتِ وَ هُنَّ یُنادِینَ وا عَطَشاهُ وا غُربَتاهُ

ای عمو جان کاش به حرم امام حسین علیه السلام و بانوان نگاه میکردی که صدا می زدند: ای وای از شدت تشنگی ای وای ازغریبی.

سپس جنازه آن حضرت را به کمک بنی اسد دفن کرد و بازگشت و بدنهای پاک سایر اصحاب را دفن نمود.

وقتی آن مرد ناشناس بر اسب خود سوار شد تا برود بنی اسد دامن او را گرفتند و گفتند تو را به حق این افرادی که به خاک سپردی به ما بگو تو کیستی؟

سوار فرمود: من علی بن الحسین علیه السلام هستم آمدم تا بدن پدرم امام حسین علیه السلام و یارانش را دفن کنم اکنون به زندان ابن زیاد باز می گردم مرحبا به شما در مورد مصائب ما بی تابی نکنید و صبر کنید آنگاه با آنها خداحافظی کرد و رفت.(1)

باید توجه داشت که دفن شهیدان در روز سیزدهم محرم سال 61 ه.ق انجام شد.

اشعاری به تناسب قبور شهدای کربلا

خرم دلی که منبع انهار کوثر است *** کوثر کجا ز دیده پر اشک بهتر است

نام حسین و کرب و بلا هر دو دلرباست *** نام علی اکبر آن دلرباتر است