سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 43

بچه ها و اعوان خود در سراسر زمین سیر می کنند، و ابلیس به آنها می گوید: «ای گروه شیطانها، ما انتقام آدم (ع) را از فرزندانش گرفتیم، و در هلاکت آنها سعی بلیغ کردیم، بکوشید تا مردم را نسبت به آنها به تردید و شک بیندازید و مردم را به دشمنی آنها وادار نمائید...». (1)

رؤیای صادقانه

امام حسن (ع) روز نوزدهم رمضان که سحر آن به فرق مقدس علی (ع) ضربت زدند فرمود: شب گذشته در همین مسجد (کوفه) پدرم به من فرمود: «پسرم! من نماز شب را خواندم و سپس خوابیدم، رسول خدا (ص) را در خواب دیدم، و از وضع خودم و سستی اصحاب در امر جهاد شکایت کردم، آن حضرت به من فرمود:

اُدعُ اللهَ اَن یُریحَکَ مُنْهُم فَدَعَوتُ اللهَ.

: «دعا کن و از خدا بخواه تا ترا از دست آنها راحت کند، من همین دعا را کردم». (2)

ملاقات اصبغ بن نُباته با علی (ع)

اصبغ بن نُباته (از یاران خاص علی علیه السّلام) می گوید: پس از ضربت خوردن حضرت علی (ع)، مردم از هر سو آمده بودند و در کنار خانه آن حضرت اجتماع نموده، و در انتظار کشتن ابن ملجم بودند، امام حسن (ع) از خانه بیرون آمد و گفت: ای گروه مردم پدرم وصیت فرمود: که کار ابن ملجم را تا پس از وفات او تأخیر بیندازیم، اگر از دنیا رفت، اختیارش با ما است، وگرنه خودش درباره او تصمیم می گیرد، به خانه های خود بازگردید، خدا شما را بیامرزد (پدرم ممنوع