سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 5

اهل بهشت است، و کسی که خود را به گریه وادار کند (و به صورت گریه کنندگان درآورد) برای او بهشت است». (1)

5 امام رضا (ع) در روز اول محرم به ریان پسر شبیب در ضمن گفتاری فرمود:

یَابْنَ شَبّیبٍ اِن سَرَّکَ اَنْ تَکُونَ مَعَنا فِی الدَّرَجاتِ الْعلُی مِنَ الْجِنانِ فَاحزَن لِحُزْنِنا وَ افْرَح لِفَرَحِنا وَ عَلَیْکَ بِوَلایَتِنا فَلو اَنَّ رَجُلاً تَوَلی حَجَر لَحَشَرَهُ اللهُ مَعَهُ....

:«ای پسر شبیب! اگر خوش داری تا با ما در درجات عالی بهشت باشی، برای حزن ما محزون باش، و برای شادی ما شاد باش، و بر تو باد به دوستی و ولایت ما، چرا که هرگاه شخصی سنگی را دوست بدارد، خداوند او را با آن محشور گرداند». (2)

پاداش سرودن اشعار در سوگ اهلبیت(ع)

ای گوهر اشکها بریزید *** ای غمزه سینه ها بسوزید

جعفربن عفان، اشعاری در سوگ امام حسین (ع) سرود و به حضور امام صادق (ع) آمد، امام به او فرمود: شنیده ام اشعار خوبی در ذکر مصائب حسین (ع) سروده ای، او عرض کرد: آری، فرمود: بخوان، او اشعار خود را خواند، امام و حاضران گریه کردند، سپس امام به او فرمود: «ای جعفر! سوگند! سوگند به خدا فرشتگان مقرب خدا در اینجا شاهد بودند و سخن تو را در ذکر مصائب امام حسین (ع) شنیدند و بیش از ما گریستند، خداوند در همین ساعت تو را آمرزید و بهشت را بر تو واجب