سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 507

ای مدینه جدما! ما را نپذیر چرا که ما با حسرتها و رنجها و اندوه ها به سوی تو آمدیم

ای مدینه! از جانب ما به رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر بده که ما در مصیبت فقدان پدرمان دردمند و اندوهبار شدیم.

ای مدینه! هنگامی که از میان تو بیرون رفتیم بستگانمان همراه ما بودند ولی اکنون که به سوی تو بازگشته ایم مردان و پسران ما همراهمان نیستند.

هان ای جد بزرگوار ما! حسین علیه السلام را کشتند و به حضور و قرب خدا در مورد ما توجه نکردند.

هان ای جد بزرگوار! دشمنان ما به آرزوهای خود رسیدند و دلشان با دیدن مصائب ما شاد گردید.

آنها حریم باناون ما را رعایت نکردند و همه آنان را به اجبار بر جحاز بی روپوش شترها سوار نمودند. (1)

اشاره

هنگامی که امام سجاد علیه السلام با همراهان به نزدیک مدینه رسیدند امام سجاد علیه السلام فرود آمد و با رها را باز کرد و خیمه ای برپا ساخت و زنان و را پیاده نمود و به بشیر بن جذلم (یا بشر بن جذلم) فرمود: خدا پدرت را رحمت کند او شاعر بود آیا تو هم شعر می دانی؟

بشیر عرض کرد: آری ای پسر رسول خدا من هم شاعرم.

حضرت به او فرمود: جلوتر برو و وارد شهر مدینه شو و جریان شهادت