سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 516

به گریه گفت که فریادیا رسول الله*** زکوفیان لعین داد یا رسول الله

چرا ز حال جگر گوشه ات نمی پرسی؟***از آن مسافر بی توشه ات نمی پرسی

خبر ز سر و قبا پوش خود نمیگیری***سراغ زینت آغوش خود نمیگیری

سری کز او اگر یک دانه موی کم می شد*** دل شریف تو را موجب الم می شد

به خنجر ستم از پیکرش جدا کردند*** همین نبود که بر نیزه جفا کردند.(1)

توجه اهلبیت علیه السلام به قبر حضرت زهرا سلام الله علیها

در روایتی آمده: اهلبیت علیه السلام متوجه قبر مادرشان حضرت زهرای اطهر سلام الله علیها شدند مصائب و درد دلهای خود را بازگو کرده گریه می کردند زبان حالشان خطاب به مادر امام حسین علیه السلام این بود:

اَفاطِمُ لَو نَظَرتِ اِلَی اسَّبایا***بَناتِکِ فِی البِلادِ مُشتَتَّیِنا

فَلَو دامت حَیاتُکِ لمَ تَزالِی***اِلی یَومِ القِیامَهِ تَندُبِینا

ای فاطمه! کاش به اسیران می نگریستی که آنها را شهر به شهر پراکنده بیابانها و در به در کردند.

ای فاطمه! اگر در دنیا زنده می ماندی همواره تا قیامت برای ما صدا به گریه بلند می کردی.