سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 52

مجازات دنیوی توطئه گران خوارج

قبلاً ذکر شد که وقتی ابن ملجم به کوفه به قصد کشتن حضرت علی (ع) آمد، «قُطّام» با او همدست شد و دو نفر به نامهای وردان و شبیب بن بَجرَه را دستیار ابن ملجم نمود، پس از شهادت علی (ع) و به خاکسپاری او، در همان روز بیست و یکم ماه رمضان هنگامی که امام حسن و امام حسین (ع) و سایر فرزندان علی (ع) در کوفه اجتماع کردند، اُمّ کلثوم (س) به حضور برادرش امام حسن (ع) آمد و او را قسم داد که ابن ملجم ملعون را حتی یک ساعت نگذارد زنده بماند، با توجه به اینکه آن حضرت تصمیم داشت اعدام او را تا سه روز تاخیر بیندازد.

امام حسن (ع) پاسخ مثبت به اُم کلثوم داد و همان ساعت اصحاب و بستگان خود را جمع کرد و با آنها به مشورت پرداخت، رای همه بر این شد که ابن ملجم در همان روز (21) و در همان مکانی که به امام علی (ع) ضربت زده، اعدام گردد، در مورد کیفیت قتل، هر کدام از بستگان سخنی گفتند، امام حسن (ع) فرمود: من پیرو وصیت امیر مؤمنان (ع) هستم که فرمود: «یک ضربت شمشیر بر او بزن تا بمیرد و بعد جسد او را بسوزان».(1)

آنگاه امام حسن (ع) دستور داد، ابن ملجم را به همان مکان که ضربت زده بود، بردند، مردم اجتماع کردند و او را لعنت و سرزنش می نمودند، امام حسن (ع) بر فرق او شمشیر زد و به جهنم واصل شد، و سپس جسدش را سوزانیدند...

آنگاه مردم به سراغ قُطام رفتند و او را کشتند و قطعه قطعه نمودند و سپس در پشت کوفه جسدش را به آتش کشیدند و خانه اش را خراب کردند.

آن دو نفر همدست ابن ملجم (یعنی وردان و شبیب) نیز در همان سحر شب ضربت خوردن علی (ع) بدست مردم کشته شدند. (2)

1- باید توجه داشت که حکم در مورد قاتلین پیامبران و اوصیاء، سوزاندن بعد از کشتن است.
2- بحار ج42 ص297-298
4- ذکر مصیبت معصوم چهارم امام حسن علیه السلام