سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 532

عمرو بن حریث که از درباریان ابن زیاد بود وساطت کرد و گفت: مختار چنین کاری نکرده است.

ابن زیاد به مختار گفت: اگر گواهی ابن حریث نبود قطعا تو را می کشتم سپس به مختار ناسزا گفت و با چوبی که در دستش بود آنقدر بر صورت مختار زد که پلک چشمش برگشت سپس دستور داد مختار را زندانی کردند در این هنگام میثم تمار در زندان بود به مختار گفت: تو روزی خروج می کنی و انتقام خون امام حسین علیه السلام را از دشمنان می گیری و این شخص (ابن زیاد) را که می خواهد ما را بکشد خواهی کشت و سر بریده این شخص زیر پای تو قرار خواهد گرفت.(1)

بنابراین مختار هنگام شهادت امام حسین علیه السلام در زندان کوفه بود و چنانکه قبلا گفتیم: هنگامی که سر بریده امام حسین علیه السلام را به کوفه نزد ابن زیاد آوردند ابن زیاد برای اینکه پیروزی خود را به مختار نشان دهد دستور داد او را از زندان به مجلسش آوردند مختار در آن مجلس گریه سختی کرد که بی هوش شد وقتی که به هوش آمد صریحا به ابن زیاد گفت:

در انتظار روزی هستم که دمار از روزگار شما در آورم ابن زیاد تصمیم قتل او را گرفت ولی مشاورانش صلاح ندانستند و مختار را به زندان برگرداندند.(2)

ناگفته نماند که: درباره مختار روایات مدح و روایات ذم وارد شده ولی علمای بزرگ شیعه او را ستوده اند و روایات ذم را مردود شناخته اند.(3)

سرآغاز قیام مختار

مختار همچنان در زندان بود ولی همواره درسینه اش موضوع قیام

1- بحار ج 45ص353
2- تذکره الشهداء ص 404
3- شرح این مطلب در تنقیح المقال مامقانی جلد 3 صفحه 204 و فرسان الهیجاء ص 242 تا 259 آمده است.