سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 71

مسموم شدن امام سجّاد

مقام امام سجاد (ع) و توجه معنوی مردم حجاز به آن بزرگوار موجب شد که هشام بن عبدالملک در عصر حکومت ولید بن عبدالملک نقشه قتل آن حضرت را بریزد.

او توسط افراد مرموزی، آن حضرت را مسموم کرد، و آن بزرگوار بستری گردید و معالجات سودی نبخشید، و به شهادت رسید. (1)

و بعضی نقل می کنند: آن حضرت بر اثر زهری که ولید بن عبدالملک (ششمین خلیفه اموی) به آن حضرت خورانید، مسموم شده و به شهادت رسید (و این قول از نظر تطبیق تاریخی، صحیح تر به نظر می رسد).

و ممکن است که آن حضرت با دسیسه هشام بن عبدالملک، به دستور برادرش ولیدبن عبدالملک، مسموم شده باشد، و هر دو در این امر شریک باشند.

و از دعوات راوندی نقل شده که آن حضرت در بستر شهادت مکرر می گفت:

اَللهُمَّ ارحَمْنِی فَاِنَّکَ کَریمٌ، اَللهُمَّ ارحَمْنِی فَاِنَّکَ رَحِیمٌ.

: «خدایا به من رحم کن که تو بزرگوار هستی، خدایا به من رحم کن که تو مهربان هستی».(2)

***

امام باقر (ع) فرمود: هنگامی که وفات پدرم فرا رسید مرا به سینه خود چسبانید و فرمود: پسر جانم:

اِیاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لا یَجِدُ عَلَیْکَ ناصِراً اِلاّ اللهَ.

: «پرهیز از ستم کردن بر کسی که یاوری برای انتقام تو جز خدا ندارد». (3)

1- این مطلب را از مصباح کفعمی ذکر شده است (منتخب التواریخ ص350)
2- اقتباس از منتهی الامال ج2 ص27و28
3- انوار البهیه ص128- اصول کافی ج2 ص331