سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 72

حضرت ابوالحسن (ع) فرمود: هنگامی که وفات امام سجاد (ع) نزدیک شد، سه بار بیهوش شد و سپس دیده با کرد و سوره اذا وقعت الواقعه و انا فتحنا را قرائت کرد و فرمود:

اَلْحَمْدُ للهِ الَّذی صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ اَوْرَثنا الاَرْضَ نَبوَّءُ مِنَ الْجَنَّه حَیْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ اَجْرُ الْعاملین.

: «سپاس خداوند را که وعده خود را با ما وفا کرد و زمین را میراث ما قرار داد و در بهشت هر جا که بخواهیم اقامت می نمائیم، چه نیک است پاداش اهل عمل». (زمر -4)

سپس هماندم از دنیا رفت. (1)

مرگ جانسوز شتر امام سجاد (ع)

امام باقر (ع) فرمود: حضرت سجاد (ع) ناقه (شتر ماده) ای داشت که 22 صفر با او به حج رفته بود و حتی یک تازیانه به او نزده بود، بعد از وفات آن حضرت ما بی خبر بودیم ناگاه یکی از خدمتگزاران آمد و گفت: ناقه بیرون رفته و کنار قبر امام سجاد (ع) زانو زده است، گردنش را به قبر میمالد و می نالد، با اینکه هنوز قبر را ندیده بود. (2)

و در نقل دیگر آمده: امام باقر (ع) نزد آن شتر آمد، دید در خاک می غلطد و اشک می ریزد، به او فرمود: اکنون بس است برخیز به جایگاه خود برو، او برخاست و به جایگاه خود بازگشت، بعد از چند لحظه سراسیمه کنار قبر امام سجاد (ع) رفت و در خاک غلطید و اشک می ریخت، امام باقر (ع) کنار او آمد و فرمود: اکنون بس است برخیز، او برنخواست، فرمود: آزادش بگذارید، او وداع می کند، سه