سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 78

وصیت امام باقر (ع)

امام صادق (ع) فرمود: پدرم هنگام وفات آنچه در اطرافش (از کتب و سلاح و نشانه های امامت) بود به من سپرد و فرمود: گواهانی نزد من بیاور، من چهار نفر از قریش را که نافع غلام عبدالله بن عمر در میان آنها بود، حاضر کردم، پس فرمود: بنویس: :این است آنچه حضرت (ابراهیم و) یعقوب (ع) به پسرانش وصیت کرد:

یا بَنِیَّ اِنَّ اللهَ اصْطَفی لَکُمُ الدِّینَ فَلا تَمُوتُنَّ اِلاّ وَ اَنْتُمْ مُسْلِموُنَ.

: «فرزندان من، خداوند این آئین پاک را برای شما برگزیده و شما جز به آئین اسلام (تسلیم در برابر فرمان خدا) نمیرید». (بقره -132)

و محمدبن علی (ع) به جعفر بن محمد (ع) وصیت کرد: او را در بردی (لباسی) را که نماز جمعه با آن می خواند، کفن کند، و با عمامه خودش، او را عمامه پوشد، و قبرش را چهار گوش سازد، و به مقدار چهار انگشت از زمین بالا آورد، و هنگام دفن بندهای کفن را بگشاید».

سپس فرمود: گواهان بروند، آنها رفتند، به پدرم عرض کردم: این وصیت چه احتیاجی به گواه داشت؟ فرمود: «پسر جانم! نخواستم که تو (در امر امامت) مغلوب باشی و مردم بگوینذ به او وصیت نکرده است، خواستم حجت داشته باشی». (1)