کتابخانه بالقرآن

سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 83

صفحه 83

امام صادق (ع) در بستر شهادت

سرانجام منصور به وسیله انگوری که آن را زهر آلود کرده بود، به امام صادق (ع) زهر خورانید و آن حضرت را مسموم کرد.

از آن پس روز بروز حال آن حضرت رو به وخامت می رفت، یکی از اصحاب به حضورش رسید، پرسید: شما چرا این گونه لاغر شده اید و دیگر چیزی از بدن مبارکتان بای نمانده است، سپس دلش سوخت و گریه کرد.

امام به او فرمود: چرا گریه می کنی؟

او گفت: چگونه گریه نکنم با اینکه شما را در چنین حالی می نگرم.

امام فرمود: گریه نکن زیرا همه نیکیها به مؤمن عرضه می شود، اگر اعضای بدنش را از هم جدا کنند برای او خیر است، و اگر مالک مشرق و مغرب دنیا شود، باز برای او خیر است (1) (یعنی مؤمن به رضای خدا هر چه باشد راضی است).

آن حضرت چندین بار بیهوش شد و وقتی به هوش آمد سخنی می فرمود و سپس بیهوش می شد.

سفارش به صله رحم و نماز

از گفتنیهای جالب اینکه: هنگام شهادت آن حضرت، دو موضوع (صله رحم و نماز) دیده شده که آن بزرگوار تأکید و توجه بسیار به آن نمود:

1- هر وقت به هوش می آمد از بستگان نزدیک می پرسید و نام آنها را می برد و می فرمود: به فلانی و فلانی آنقدر پول بدهید و حتی نام یکی از بستگانش را که شمشیر به رویش کشیده بود، ذکر کرد و فرمود: فلان مقدار پول به او بدهید.

یکی از کنیزان آن حضرت به نام «سالمِه» عرض کرد: آیا به کسی که با شما

1- انوار البهیه ص178- منتخب التواریخ ص465