سوگنامه آل محمد صلی الله علیه و آله: در ذکر مصائب جانسوز چهارده معصوم علیهم السلام و شهداء و اسراء کربلا صفحه 87

حدود فدک

مهدی عباسی (سوّمین خلیفه عباسی) برای سرپوش گذاشتن بر جنایات خود، روزی اعلام کرد: می خواهم مظالم عباد و حقوقی که مردم بر گردن من دارند، به صاحبانشان بدهم.

امام کاظم (ع) این اعلام را شنید و نزد مهدی عباسی رفت و دید او در ظاهر به ادای حقوق مردم اشتغال دارد، به او فرمود:

ما بالُ مَظْلَمِتِنا لا تُرَدُّ.

: «چرا حقوق از دست رفته ما به ما باز نمی گردد؟».

مهدی گفت: حقوق شما چیست؟

امام فرمود: «فدک».

مهدی گفت: حدود فدک را مشخص کن تا به شما باز گردانم.

امام فرمود: حد اول آن کوه اُحُد است، حدّ دوّم آن عریش مصر است، حدّ سوّم آن «سیف البحر) (حدود شام و سوریه) است و حدّ چهارمش «دَوْمهُ الجندل» (بین شام و عراق) است.

مهدی گفت: آیا همه این ها از حدود فدک است؟

امام کاظم (ع) فرمود: آری.

مهدی آنچنان ناراحت شد که آثار خشم در چهره اش پدیدار گشت، چرا که پاسخ امام به او فهماند که زمام حکومت همه دنیای اسلام باید در دست امامان باشد.

مهدی برخاست و از آنجا رفت در حالی که می گفت: «این حدود بسیار است، باید پیرامون آن بیندیشم». (1)