- 1 - مدح 1
- ای راز آسمانی خورشید مرتبت 2
- مرا به خانه زهرای مهربان ببرید 4
- دست من و عنایت و لطف و عطای فاطمه 5
- شما اگرچه نبودید با من اما خوب 13
- چادرت از راه‌ها غبار نگیرد 15
- هر کس هرآنچه دیده اگر هر کجا تویی 20
- چنانکه دست گدایی شبانه می‌لرزد 23
- ای تکلم کرده با روح‌الامین 24
- حقا که حقی و به نظرها نیاز نیست 35
- تازه‌ای نیست در این مهبط دود آلوده 37
- وقتی خدا بهشت معطر درست کرد 39
- دست خدا در خلقت زهرا چه‌ها کرد 41
- وقتی گدای فاطمه بودن برای ماست 43
- شوق عراق و شور حجاز است در دلم 45
- دارد دل و دین می‌برد از شهر شمیمی 63
- زهرا همان کسیست که بیت محقرش 64
- شب تاریک کنار تو به سر می‌آید 66
- چشم خشک از چشم‌های‌تر خجالت می‌کشد 68
- بدون عطر خوشِ یاس تو بهاری نیست 71
- تو خانه‌دار علی هستی و پَریِّ علی 72
- شدی شهید که غربت عیار داشته باشد 73
- ای معطر شده با سیب خدا یا زهرا 75
- 2 - طلیعه فاطمیه 77
- بنفشه می‌رود از این چمن، قیام کنید 81
- سنگین‌تر از همیشه غمی روی سینه‌ام 83
- آری صدای آه گاهی گوشه دار است 85
- این شعر نیست وصف غمی جاودانه‌ست 87
- حرفی نداشت چشم ترم جز رثای تو 89
- وقتی خدا کتیبه ماتم درست کرد 92
- باز آمدم که درد دلم را دوا کنی 94
- 3 - ماجرای در و دیوار و آتش زدن در خانه 96
- در بین کوچه‌های مدینه شهید شد 98
- مبادا باغبانی در بهاران 100
- گفت: 104
- غنچه پرپر گشته بود و گل جدا افتاده بود 107
- در را که با شتاب لگد وا نمی‌کنند 109
- رنگِ پاییز به دیوارِ بهاری افتاد 111
- وقتی آنروز شرر بر سر دنیا افتاد 113
- پروانه شدم شعله به پای تو نگیرد 115
- دود بود و دود بود و دود بود 117
- آتشی در جگر خود یله دارم فضّه! 119
- هوای دخترکی را برادرش دارد 123
- قِسمَت نبود تا که برایم پسر شوی 126
- 4 - بستر پر درد 127
- این آسیای گندم تو گریه‌آور است 129
- پیش از غروب ابری عمر خزانتان 130
- پر می‌زند به سمت خدا بال بی‌پرت 133
- درین شب‌ها ز بس چشم انتظاری می‌برد زهرا 135
- این شانه‌های خسته‌ی من ناتوانترند 137
- شمع وجود فاطمه سوسو گرفته‌ست 142
- وای از این بازی که تو با صبر «حیدر» می‌کنی 143
- آهی غریب خیمه زده در صدای تو 145
- گل، بر من و جوانی من گریه می‌کند 147
- گویا دعای نیمه شبم بی‌اثر شده 149
- دل من بی‌تو «دیر یا زود» است 150
- از خانه چارچوب درت را شکسته‌اند 153
- با همه عزت و کرامت او 155
- نه چون پروانه‌ام کز سوز غم بال و پرم سوزد 156
- چند روزیست سرم روی تنم می‌افتد 157
- دستی به پهلو دارد و دستی به دیوار 159
- سنجاق را بگیر و به موی سرت بزن 162
- سپرده‌ام به کنیزان و هر چه نوکرتان 163
- امشب بیا بدون تمنا بلند شو 165
- 5 - زیارت قبور شهدای احد 167
- 6 - ماجرای کوچه 168
- غروب بود و غمی می‌وزید در کوچه 170
- لاله وار از محنت داغ جگر فهمیدم 173
- ز بی‌محلی همسایه‌های این کوچه 174
- درد سر، بین گذر، چند نفر، یک مادر 176
- تا خانه به جز راه کم و مختصری نیست 177
- شکسته‌تر شده و دست بر کمر دارد 178
- زیر باران دوشنبه بعد از ظهر 180
- 7 - اذان بلال 183
- 8 - وداع جانسوز 185
- ای شهاب سرخ رنگ آسمانی صبر کن 188
- چو بسمل می‌زنی در هر نفس بال و پری مادر 189
- ما که با هم یه روز از عالم بالا اومدیم 191
- دم آخر وصیتی دارم 193
- ای تکیه گاه شانه‌ی بی‌یاورم مرو 196
- قصد داری بروی و بدنم می‌لرزد 198
- تویی که حرف دلم را نگفته می‌دانی 199
- خدا نکرده مگر قصد جان من داری 201
- یک گل نصیبم از دو لب غنچه‌فام کن 204
- چشمت چقدر‌تر شده در آخرین شبم 206
- این قدر بین رفتن و ماندن نمان بمان 207
- 9 - شام غریبان 209
- مدینه کوفه‌ی اول چو غرق شد در خواب 212
- نیمه شب، تابوت را برداشتند 215
- دیده بستی پا سوی قبله کشیدی وای من 218
- با رفتنش تمامی غم‌ها به من رسید 221
- ای خوش آن روزی که ما در خانه مادر داشتیم 223
- گذشته نیمه‌ای از شب، دریغا 225
- یک مشت خاک روی تو یک مشت بر سرم 229
- امشب خدا هم از محنت گریه می‌کند 231
- زهرا! چه کند می‌گذرد شستشوی تو 233
- 10 - بعد از شهادت 234
- خوابش نبرده‌ست که لالایی تو نیست 235
- آئینه‌دار ام ابیها صبور باش 237
- رفتی و مانده در دلم ناله بی‌صدای تو 240
- بگذاشت سر به خاک مگر همسر علی؟ 242
- برگرد دردهای دلم را دوا کنی 244
- می‌رسد هرشب صدای گریه از … 246
- یاری ز که جویم دل من یار ندارد 248
- 11 - بقیع 250
- بر گشا مُهر خاموشی از زبانت ای بقیع! 252
- دلم امشب به مجلس روضه 254
چه بلایی به سر اهل هنر می‌آید
مانده‌ام لحظه‌ی پیچیدن عطر تو به شهر
ملک الموت پی چند نفر می‌آید
***کاظم بهمنی***
چشم خشک از چشم‌های‌تر خجالت می‌کشد
چشم خشک از چشم‌های‌تر خجالت می‌کشد
چشمه وقتی خشک شد، دیگر خجالت می‌کشد
سوختن در شعله‌ی دل، کمتر از پرواز نیست
هر که اینجا نیست خاکستر، خجالت می‌کشد
بستنِ در بهر شرمنده شدن بی‌فایده‌ست