- 1 - مدح 1
- ای راز آسمانی خورشید مرتبت 2
- مرا به خانه زهرای مهربان ببرید 4
- دست من و عنایت و لطف و عطای فاطمه 5
- شما اگرچه نبودید با من اما خوب 13
- چادرت از راه‌ها غبار نگیرد 15
- هر کس هرآنچه دیده اگر هر کجا تویی 20
- چنانکه دست گدایی شبانه می‌لرزد 23
- ای تکلم کرده با روح‌الامین 24
- حقا که حقی و به نظرها نیاز نیست 35
- تازه‌ای نیست در این مهبط دود آلوده 37
- وقتی خدا بهشت معطر درست کرد 39
- دست خدا در خلقت زهرا چه‌ها کرد 41
- وقتی گدای فاطمه بودن برای ماست 43
- شوق عراق و شور حجاز است در دلم 45
- دارد دل و دین می‌برد از شهر شمیمی 63
- زهرا همان کسیست که بیت محقرش 64
- شب تاریک کنار تو به سر می‌آید 66
- چشم خشک از چشم‌های‌تر خجالت می‌کشد 68
- بدون عطر خوشِ یاس تو بهاری نیست 71
- تو خانه‌دار علی هستی و پَریِّ علی 72
- شدی شهید که غربت عیار داشته باشد 73
- ای معطر شده با سیب خدا یا زهرا 75
- 2 - طلیعه فاطمیه 77
- بنفشه می‌رود از این چمن، قیام کنید 81
- سنگین‌تر از همیشه غمی روی سینه‌ام 83
- آری صدای آه گاهی گوشه دار است 85
- این شعر نیست وصف غمی جاودانه‌ست 87
- حرفی نداشت چشم ترم جز رثای تو 89
- وقتی خدا کتیبه ماتم درست کرد 92
- باز آمدم که درد دلم را دوا کنی 94
- 3 - ماجرای در و دیوار و آتش زدن در خانه 96
- در بین کوچه‌های مدینه شهید شد 98
- مبادا باغبانی در بهاران 100
- گفت: 104
- غنچه پرپر گشته بود و گل جدا افتاده بود 107
- در را که با شتاب لگد وا نمی‌کنند 109
- رنگِ پاییز به دیوارِ بهاری افتاد 111
- وقتی آنروز شرر بر سر دنیا افتاد 113
- پروانه شدم شعله به پای تو نگیرد 115
- دود بود و دود بود و دود بود 117
- آتشی در جگر خود یله دارم فضّه! 119
- هوای دخترکی را برادرش دارد 123
- قِسمَت نبود تا که برایم پسر شوی 126
- 4 - بستر پر درد 127
- این آسیای گندم تو گریه‌آور است 129
- پیش از غروب ابری عمر خزانتان 130
- پر می‌زند به سمت خدا بال بی‌پرت 133
- درین شب‌ها ز بس چشم انتظاری می‌برد زهرا 135
- این شانه‌های خسته‌ی من ناتوانترند 137
- شمع وجود فاطمه سوسو گرفته‌ست 142
- وای از این بازی که تو با صبر «حیدر» می‌کنی 143
- آهی غریب خیمه زده در صدای تو 145
- گل، بر من و جوانی من گریه می‌کند 147
- گویا دعای نیمه شبم بی‌اثر شده 149
- دل من بی‌تو «دیر یا زود» است 150
- از خانه چارچوب درت را شکسته‌اند 153
- با همه عزت و کرامت او 155
- نه چون پروانه‌ام کز سوز غم بال و پرم سوزد 156
- چند روزیست سرم روی تنم می‌افتد 157
- دستی به پهلو دارد و دستی به دیوار 159
- سنجاق را بگیر و به موی سرت بزن 162
- سپرده‌ام به کنیزان و هر چه نوکرتان 163
- امشب بیا بدون تمنا بلند شو 165
- 5 - زیارت قبور شهدای احد 167
- 6 - ماجرای کوچه 168
- غروب بود و غمی می‌وزید در کوچه 170
- لاله وار از محنت داغ جگر فهمیدم 173
- ز بی‌محلی همسایه‌های این کوچه 174
- درد سر، بین گذر، چند نفر، یک مادر 176
- تا خانه به جز راه کم و مختصری نیست 177
- شکسته‌تر شده و دست بر کمر دارد 178
- زیر باران دوشنبه بعد از ظهر 180
- 7 - اذان بلال 183
- 8 - وداع جانسوز 185
- ای شهاب سرخ رنگ آسمانی صبر کن 188
- چو بسمل می‌زنی در هر نفس بال و پری مادر 189
- ما که با هم یه روز از عالم بالا اومدیم 191
- دم آخر وصیتی دارم 193
- ای تکیه گاه شانه‌ی بی‌یاورم مرو 196
- قصد داری بروی و بدنم می‌لرزد 198
- تویی که حرف دلم را نگفته می‌دانی 199
- خدا نکرده مگر قصد جان من داری 201
- یک گل نصیبم از دو لب غنچه‌فام کن 204
- چشمت چقدر‌تر شده در آخرین شبم 206
- این قدر بین رفتن و ماندن نمان بمان 207
- 9 - شام غریبان 209
- مدینه کوفه‌ی اول چو غرق شد در خواب 212
- نیمه شب، تابوت را برداشتند 215
- دیده بستی پا سوی قبله کشیدی وای من 218
- با رفتنش تمامی غم‌ها به من رسید 221
- ای خوش آن روزی که ما در خانه مادر داشتیم 223
- گذشته نیمه‌ای از شب، دریغا 225
- یک مشت خاک روی تو یک مشت بر سرم 229
- امشب خدا هم از محنت گریه می‌کند 231
- زهرا! چه کند می‌گذرد شستشوی تو 233
- 10 - بعد از شهادت 234
- خوابش نبرده‌ست که لالایی تو نیست 235
- آئینه‌دار ام ابیها صبور باش 237
- رفتی و مانده در دلم ناله بی‌صدای تو 240
- بگذاشت سر به خاک مگر همسر علی؟ 242
- برگرد دردهای دلم را دوا کنی 244
- می‌رسد هرشب صدای گریه از … 246
- یاری ز که جویم دل من یار ندارد 248
- 11 - بقیع 250
- بر گشا مُهر خاموشی از زبانت ای بقیع! 252
- دلم امشب به مجلس روضه 254
***وحید قاسمی***
بنفشه می‌رود از این چمن، قیام کنید
بنفشه می‌رود از این چمن، قیام کنید
گلاب و آینه از چشم خویش، وام کنید
بنفشه تازه گرفته‌ست اُنس با پاییز
برای بدرقه‌اش کمتر ازدحام کنید
بنفشه رفت و به گل‌های ارغوان پیوست
سزد چو لاله شما خونِ دل به جام کنید
بنفشه رفت، شما چون ستاره پروین
روا بُود که به خود خواب را حرام کنید