رسول مهربانی: چهل جلوه زیبا از گفتار و رفتار رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم صفحه 94

است».(1)

رسول الله صلی الله علیه و آلهمی فرمود: «مَنْ سَرَّ مُؤْمِنا فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ سَرَّنِی فَقَدْ سَرَّ اللّهَ؛ هر کس مؤمنی را شاد کند، همانا مرا شاد کرده و هرکس مرا شادمان سازد، خدا را خوش حال کرده است.»(2) همچنین شوخ طبعی را از ویژگی های مؤمنان می دانست: «ألمُؤْمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ؛ مؤمن، شوخ و اهل سرگرمی است».(3)

حضرت علی علیه السلام درباره نوع معاشرت رسول الله صلی الله علیه و آله فرموده است: «او به آنچه هم نشینانش می خندیدند، می خندید و از آنچه آنان از آن خوششان می آمد، خوشش می آمد.»(4) هنگام دیدار یاران، چهره اش بیش از دیگران، شاداب و خندان بود و گاه چنان می خندید که دندان های مبارکش نمایان می شد.(5) با این همه نزد یارانش بسیار محترم بود و جایگاهی والا داشت. _قیس بن سعد_، یار جوان رسول الله صلی الله علیه و آله پس از توصیف شوخ طبعی ایشان می گوید: «به خدا سوگند، آن حضرت با آن شکفتگی و خنده، هیبتش از همه افزون تر بود».(6)

هم نشینی با نیکان

دقت در انتخاب دوست و هم نشین از دیدگاه معصومین علیهم السلام اهمیت

1- [1] . آداب اسلامی، ج 1، ص 155.
2- [2] . اصول کافی، ج 2، ص 663.
3- [3] . بحارالانوار، ج 74، ص 153.
4- [4] . سیدمحسن امین عاملی، اعیان الشیعه، ج 1، ص 222.
5- [5] . محجه البیضاء، ج 4، ص 134.
6- [6] . شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، ج 1، ص 151.