تحفه رجبیون : چکامه ها و متن هایی برای مناسبت ها و دعاهای ماه رجب صفحه 128

دردی شاد، بر تار و پود پیکرم پیچید.. ناگهان کعبه، مهبط فرشتگان شد و مرا چون نگین انگشتری در بر گرفت و در یک چشم بر هم زدن، کودکم متولد شد.

من قداست فرزندم را پیش ترها فهمیده بودم؛ درست از همان روزی که دیدم چگونه نخل حیاط خانه، سَر خَم کرد و رطب هایش را با شوق، تقدیم محمّد صلی الله علیه و آلهنمود. از همان لحظه آرزوی داشتن فرزندی چون او، در دلم جوانه زد تا اینکه یک روز، حس کردم وجودم آکنده از نور است؛ بهشت وجود کودکم، در عمق باور من، به شکوفه نشست.

بارها، تهلیل و تسبیح او را شنیده بودم.

نه ماه، این قداست مطلق، با من بود... تا اینکه کعبه آغوش گشود و من سه روز، میهمان مهربانی خدا شدم و... .

* * *

امروز، مکه، سیزدهم رجب، سی سال پس از «عام الفیل»، معجزه ای شگفت، رخ داد... .

دیوار کعبه شکافت و آفتاب طلوع کرد.

کعبه به طواف آمد عظمت علی را

فرشتگان به سجده افتادند.

علی علیه السلام ، اولین و آخرین پلّه رستگاری است

علی علیه السلام ، باطن است و حبل متین.

قاسم بهشت و دوزخ است و دلیل آفرینش!

به تاریخ بگویید به یاد بسپارد عظمت و شکوه میلادش را

زادگاه مقدس و رفیعش را

بداند که با علی علیه السلام ، شیعه متولد شد.

با علی علیه السلام ، اسلام دلگرم شد.

با علی علیه السلام ، قرآن ناطق شد.