تحفه رجبیون : چکامه ها و متن هایی برای مناسبت ها و دعاهای ماه رجب صفحه 143

جهاد، در هنگامه نبرد، در چرخش شمشیرش، پرواز دست ها و سرها را نظاره کرد و کعبه و مسجد، بدایت و نهایتش را در خویش دیدند.

میلاد او بر عاشقان و باورمندانش مبارک باد!

آیا در میلاد آن عزیز، از دیوار شکافته کعبه سری به درون خواهیم کشید و بر مردی که خلاصه فضیلت ها و عظمت هاست، سلام خواهیم داد؟

در میلاد آن بزرگ، باید از خود بپرسیم بذر کدام فضیلت او را در گستره قلبمان خواهیم افشاند،

آیا نمازی از سر گداز، روزه ای از سر سوز، سجده ای از سر نیاز گزارده ایم و دستی به شوقِ گرفتن دستی گشوده ایم تا به زندگیمان رنگی دیگر بخشد؟

اگر چنین است، میلاد ما نیز مبارک باد!

کلید کعبه

کلید کعبه(1)

نخستین بار است که دیوار کعبه آغوش می گشاید تا خانه خدا، زادگاه کودکی شود که فردا پا به پای وحی، همه قله های سرافراز را طی کند تا همه آوردگاه ها و میدان های نبرد را بی همتا و بی هماورد باشد.

او «ولید» بیت، «شهید» بیت و «کلید» بیت و «امید» بیت است.

عشق از او آشناتر نمی شناسد. ایمان صمیمی تر از او ندیده وشب، دیده ای بیدارتر از او نیافته است.

هنوز ده سالگی را به پایان نرسانده است که دست های کوچکش، دست پیامبر را به بیعت می فشرد و سپس در سنگباران کوچه ها، در خاکستر پشت بام، در تمسخر پیران کج اندیش و کودکان بازیچه شده، چون سایه در کنار آفتابِ وجود پیامبر قدم بر می دارد و جرعه جرعه خطرها را می نوشد و شبی که چهل شمشیر برهنه، به شوق