- دیباچه 1
- ماه رجب و هم نشینی او با ما 9
- 1. تأثیر دعا در اصلاح رفتار با دیگران 30
- 2. آموزش غیرمستقیم دعا 30
- 3. ارزش ذاتی دعا و نیایش 32
- 4. باید با تمام وجود خواست 33
- 5. اصرار درخواستن 34
- 6. درد دل و تخلیه آن در قالب دعا 35
- استغفار و روان درمانی 56
- اشاره 64
- سلام بر تو ای دهمین بهار! 65
- کودک آرمانی لبخند 79
- اشاره 81
- ... و تو اتفاق افتادی 81
- اشاره 86
- ریاضت مبارک 91
- مقامی بالاتر از اعتکاف 92
- بهار در ثانیه های عشق 94
- اشاره 94
- دست های رو به آسمان 96
- اشاره 104
- فاطمه بنت اسد 127
- مردی از آسمان 142
- کلید کعبه 143
- اشاره 155
- جرعه جرعه حسین 168
- دیدار با زینب 177
- ای داغدار هرچه مصیبت 178
- پیامبر ایثار 180
- ماجرای فتح قلعه خیبر 206
- 25 رجب و شهادت موسی بن جعفر علیه السلام 209
- اشاره 209
- خورشید مهرت از پشت میله ها سر خواهد زد! 224
- شب مبعث _ فرازهایی از دعای شب مبعث 225
- راهنمایی پیامبران به گنج های درون 234
- مبعث حضرت رسول صلی الله علیه و آله 242
- رسول باران 246
- پیامبر گل های محمدی 247
- در روشنان نور نبوت 249
- کلام آفتابی 256
- در افق روشن وحی 259
- جهان، منتظر کلمات توست 260
- سرچشمه برکات 262
- طنین صدایی در کوه 265
- در وادی شرف 267
- یادسپاری 270
و سپیده ای فراگیرتر از تو، زمین را فرا نگرفته بود...
و بارانی کریم تر از تو و آسمانی ستاره بارتر از تو، در جهان تولد نیافته بود...
آن سان که تو آمدی، هیچ پیامبری چنین زیبا، خدا را نخوانده بود.
و هیچ فرستاده ای آن قدر امین، شریعت را زنده نکرده بود... و هیچ دستی آن گونه بهار آور، بر دامان خشک جاهلی، شکوفه نگسترانده بود... .
و هیچ رسولی، چنان انسان را متعالی نساخته بود...
ای خاتم پیام آوران وحی! ای پیامبر مهربانی ها!
آن سان که تو آمدی، هیچ پیام آوری، آن گونه خدا را در دل ها، نشنیده بود و هیچ چشمی آن قدر بینا نشده بود و هیچ گوشی آن قدر شنوا و هیچ قلبی آن قدر کارآمد.
انسان، به واسطه نام مبارک تو، کامل شد و دین به واسطه پیام تو، متعالی گشت.
هیچ گاه، باران چنین نبارید که در عید برانگیختن تو، به شادمانی.
هیچ گاه، کهکشان ها، چنین چراغانی نشدند که در روز پیامبری تو، به پایکوبی.
هیچ گاه، آب های جهان، چنین مواج و ناآرام نشدند که در بعثت تو، به رقص.
آی برگزیده ترین! که خدا را به تماشاگاه عشق زمزمه کردی و از سرچشمه وحی، جلوه حقیقت گون عشق را تا کرانه های ناپیدای زمان گستراندی.
خدایان را در برابر خدای خویش، خوارشان کردی و نقاب کفر را از چهره زمین، کنار زدی.
از تو، نامی رستگار چون علی علیه السلام و عطوفتی ماندگار چون فاطمه علیهاالسلام و جلوه هایی روشن چون فرزندانشان، همیشه زمان را وسعت بخشیده اند...
سلام بر تو و بر بانوی فداکار تاریخ، خدیجه علیهاالسلام
سلام بر تو و بر خاندان بزرگ و کریمت...
و سلام بر حرا، بر کوه نور،
و سلام بر کلماتی که از تو می گویند.
پیش از تو، ای ابر سیاه گستر، زمین، فصلی از بهار را تجربه نکرده بود و آینده