تحفه رجبیون : چکامه ها و متن هایی برای مناسبت ها و دعاهای ماه رجب صفحه 86

سیزدهم تا پانزدهم رجب؛ اعتکاف

اشاره

سیزدهم تا پانزدهم رجب؛ اعتکاف

سیدمحمود طاهری

آن همه غوغای زندگی را گاهی سکوتی باید! آن همه تلاطم حاصل از گردباد هوس های بی مایه را زمانی هم آرامشی باید! و این انبوه زنگار نشسته بر چهره آینه دل را صیقلی باید! سه روز بی خویش شدن و با او بودن، سه روز از سنگینی تن فارغ شدن و چون پروانه ای سبکبار گشتن و سه روز در جذبه و خلسه و نور فرو رفتن؛ ای اعتکاف، همه و همه از صفای قدم توست.

ای دل ز غبار جسم اگر پاک شوی

تو روح مجردی، بر افلاک شوی

عرش است نشیمن تو شرمت بادا

کایی و مقیم خطه خاک شوی!

خیام

مجرای آن رود متصل به سرچشمه نور و سرور که در نهان خانه قلب تعبیه شده است، با پلیدی ها و پلشتی های حاصل از کردار ناشایست شده است، در این سه روز، لایه روبی خواهد شد، صاف خواهد گشت و به انبوه نهال های کوچک آسمانی قلبم که اکنون تشنه و پژمرده است، آب خواهد رسید. می رویم. به شکوفه می نشینم و سبز خواهم شد و می توانم سحرگاه شکفتن ها و زشتی های ابدی را تجربه کنم. دستان سه روزه اعتکاف، می تواند آن پرنده در قفس را هم شور پرواز دهد و شکوه اوج. می تواند قالب خاکی و فرسوده مرا، دست کم برای مدتی از یادم ببرد که دیرگاهی است، جز این قالب خاکی که به دندانِ طولانی لحظه ها و غفلت ها و هوس ها، فرسوده شده است، نبوده ام.