- سخن ناشر 1
- خطبۀ شعبانیه 1
- بیعت با ولایتعهدی امام رضا علیه السلام 12
- اشاره 12
- وفات حضرت خدیجه علیها السلام 13
- اجرای عقد اخوّت 14
- ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام 15
- غزوه بدر 16
- ولادت امام جواد علیه السلام 16
- فتح مکّه 17
- شهادت مولای متقیان، امیرمؤمنان علی علیه السلام 18
- قرآن 19
- اعجاز قرآن 19
- اشاره 19
- تحریف قرآن 19
- رسم الخط یا رسم الاملاء 20
- قرائت قرآن یا ترجمه آن 21
- ضمیر متکلم مع الغیر در قرآن 22
- علم امیرالمؤمنین علیه السلام به شهادت خود 23
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 23
- عدم تصریح به نام امیرالمؤمنین علی علیه السلام در قرآن 24
- دعا و مناجات 25
- عربی بودن زبان ادعیه 25
- سن بلوغ 26
- سن تکلیف دختران 26
- روزه 27
- وجوب روزه 27
- جلسه 1: روزه 30
- جلسه 4: نماز 36
- جلسه 5: احکام خمس 38
- جلسه 6: خرید و فروش و اجاره 39
- جلسه 7: حق التألیف و رایت 40
- جلسه 9: مسابقات و شرطبندی 41
- جلسه 8: نذر 41
- جلسه 10: قرض و ربا 42
- جلسه 12: قوانین و مقررات 43
- جلسه 13: حجاب و رابطه با نامحرم 44
- جلسه 14: لباس و زینت 45
- جلسه 15: نگاه کردن 46
- جلسه 16: مسائل پزشکی 47
- جلسه 17: تصرف در مال دیگری 48
- جلسه 18: تلویزیون و ماهواره 49
- جلسه 19: ازدواج 51
- جلسه 20: موسیقی 52
- جلسه 22: ورزش 54
- جلسه 23: امر به معروف و نهی از منکر 55
- جلسه 24: صله رحم 56
- جلسه 26: خرافات 57
- جلسه 27: دروغ 58
- جلسه 28: غیبت 59
- جلسه 29: وظیفه معلّم و دانش آموز 60
ج. رسم الخط توقیفی نیست بلکه رسم الخط برای حفظ کلمات قرآن است که باقی بماند و به آیندگان برسد و رسم الاملاء مقدم بر رسم المصحف است؛ زیرا رسم المصحف در بسیاری از موارد و بسیاری از کسانی که قرآن می خوانند سبب اشتباه و غلط خواندن می شود درحالی که برطبق رسم الاملاء به سهولت و صحیح خوانده می شود، مثلاً برطبق رسم المصحف در آیه شریفه 35 سوره مبارکه بقره چنین نوشته شده) یا آدَمُ ( و بر شیوه رسم الاملاء «یا آدم» یا در آیات دیگر کلمه طوری نوشته شده که قرائت آن سبب اشتباه می شود.
قرائت قرآن یا ترجمه آن
س. ترجمۀ قرآن کریم مهم تر است یا قرائت قرآن کریم؟
ج. خواندن ترجمه صحیح قرآن کریم نیز بسیار خوب است و فضیلت و ثواب دارد و تا حدودی شخص را با قرآن مجید آشنا و مربوط می سازد؛ اما ثواب های خاص و مهمّی که برای قرائت قرآن است به خواندن خود قرآن به همان الفاظ عربی اختصاص دارد. ترجمه هرچه هم دقیق و رسا باشد بالأخره کلام بنده و مخلوق است و قرآن کلام خدا و خالق و هرگز ترجمه قرآن را نمی توان مثل ترجمه کتاب های دیگر در کنار هم و مانند هم دانست. باید ترجمه قرآن را پله اول صعود به معارف الهی و حقایق غیرمتناهی دانست و صعود را تا هر کجا ممکن است ادامه داد و بدیهی است که تفسیر از سطح عمیق تر و غنای بیشتری برخوردار است و مفسر باید علاوه بر تسلط به لغت عرب، آگاه به روایات وارده از معصومین علیهم السلام درباره آیات قرآنی نیز باشد.