ضیافت الهی صفحه 146

لک عبدا و کفی بی فخرا ان تکون لی ربا» خدایا این عزت برای من کافی است که بنده تو باشم، و این افتخار برای من بس است که تو خدای من باشی.

این جملات حتی در دوران قدرت و حکومت امام علی علیه السلام مطرح می شود. در نهج البلاغه جاهای فراوانی وجود دارد که حضرت با صفت «بنده خدا» بودن خودش را معرفی کرده است. در اوج قدرت و حکومت، وقتی مالک را به استانداری مصر منصوب می کند نامه 53 را که طولانی ترین نامه حضرت هست، به عنوان منشور حکومتی می نویسد.

بسم اللّه الرحمن الرحیم من عبد اللّه علی بن ابی طالب این بزرگترین افتخار است که علی علیه السلام بنده خداست. در نامه ای که برای مردم مصر می فرستد همزمان با فرستادن مالک می گوید: این نامه از بنده خدا است.

حتی در میدان جنگ جزء بندگی چیز دیگری را ما شاهد نیستیم. داستان جنگ خندق را بارها شنیده ایم که چگونه حضرت تسلیم امر الهی بوده و بندگی خدا را به ما و تاریخ بشریت نشان می دهد.

حماسه اخلاص

امام علی با آن قدرت و هیمنه در سن جوانی این حماسه اخلاص را به نام خود ثبت کرد «ضربه علی یوم الخندق افضل من عباده الثقلین» می گویند وقتی خواهر عمرو بن عبدود شنید