- شرح دعای روز اول 2
- شرح دعای روز دوم 9
- شرح دعای روز سوم 12
- شرح دعای روز چهارم 14
- شرح دعای روز پنجم 18
- شرح دعای روز ششم 21
- شرح دعای روز هفتم 23
- شرح دعای روز هشتم 27
- شرح دعای روز نهم 32
- شرح دعای روز دهم 34
- شرح دعای روز یازدهم 37
- شرح دعای روز دوازدهم 40
- شرح دعای روز سیزدهم 45
- شرح دعای روز چهاردهم 49
- شرح دعای روز پانزدهم 53
- شرح دعای روز شانزدهم 56
- شرح دعای روز هفدهم 57
- شرح دعای روز هیجدهم 61
- شرح دعای روز نوزدهم 64
- شرح دعای روز بیستم 68
- شرح دعای روز بیست و یکم 73
- شرح دعای روز بیست و دوّم 77
- شرح دعای روز بیست و سوم 81
- شرح دعای روز بیست و چهارم 84
- شرح دعای روز بیست و پنجم 87
- شرح دعای روز بیست و ششم 91
- شرح دعای روز بیست و هفتم 96
- شرح دعای روز بیست و هشتم 100
- شرح دعای روز بیست و نهم 104
- دعای روز سی ام 109
گناهان و خطاها از یک نقطه سرچشمه می گیرد و آن حبّ و علاقه به دنیا است و مگر این که خداوند متعال، با فضل و رحمتش به بنده ی صاحب عذر رحمی کند و او را ببخشاید. البته این کرم خداوندی، در صورتی است که خطاهای ما از روی جهل باشد نه عناد.
برای اثبات صدق این گفتار، باید توبه کرد؛ زیرا توبه موجب طهارت و پاکی از گناه می شود و در واقع آن بار سنگین را از دوش گناهکار بر می دارد. به راستی با این پیکر نحیف و لاغر که زیر بار گناه خم شده است، ولی هم چنان باید راهی بس دراز و دشوار را بپیماید، چه باید کرد؟
در این فراز از خداوند عاجزانه تقاضا می کنیم که: وِزْرِ گناه را برطرف فرماید. «وِزْر» به معنی سنگین است، «وزیر» هم از وزر گرفته شده است؛ زیرا بار سنگینی از مسؤولیت را بر دوش می کشد. چون گناه هم بر دوش گناهکار سنگینی می کند، از آن تعبیر به «وزر» شده است. قرآن کریم، در این زمینه می فرماید:
کسی که از قرآن روی بگرداند، در قیامت بار سنگینی از گناه و مسئوولیت بر دوش خواهد کشید.(1)
اعراض و پشت کردن به احکام خدا و دستورات الهی، انسان را به بی راهه می کشاند و بارهای سنگینی از انواع گناهان و انحرافات فکری و عقیدتی را بر دوش او می نهد و به تعبیر قرآن کریم، چه بار بدی بر دوش می کشند!!
شرح دعای روز بیست و هشتم
شرح دعای روز بیست و هشتم
در روز بیست و هشتم ماه رمضان با قلبی خالی از ذکر غیر می گوییم:
خدایا! در این روز بهره ام را از مستحبات افزون گردان.
«نوافل» یعنی نمازهای مستحبّی که زیاده از واجبات است. به طور کلی هر عمل مستحبی که انجامش واجب و الزامی نباشد، «نافله» است. اگر نماز واجبی بدون نوافل و اذان و اقامه ادا شود، تکلیف انجام شده است، امّا لذت لازم از آن برده نمی شود. همین نوافل و کارهای مستحبی است که انسان را برای نماز آماده می کند. در روایات امامان معصوم علیهم السلام وارد شده است که نوافل کمبودهای نمازهای واجب را نیز جبران می کند، یعنی اگر آن کیفیت لازم در ادای نماز واجب رعایت نشده باشد، نافله، آن را جبران می کند. از طرف دیگر، نوافل، علاقه و کشش آدمی را به انجام طاعات و حسنات نشان می دهد به گونه ای که حتی خارج از تکلیف شرعی واجب، عشق و علاقه به عبادات، او را به عمل نیک وا می دارد. برای آشنایی بیشتر از چند و چون نمازهای نافله می توان به کتاب های فقهی و رساله ی عملیّه مجتهدان مراجعه کرد. برای
1- طه، 100.