راهِ بندگی: شرحی گذرا بر دعاهای روزانه ی ماه رمضان صفحه 68

هیچ دستوری عبادی برای مردم نیامده، مگر این که به اخلاص در آن امر شده است.(1)

نشانه ی اصلی قبولی هر عملی، میزان تأثیر آن در کردار و زندگی انسان است، در این باره امام صادق علیه السلام می فرمایند:

اگر نماز، انسان را از گناه و زشتی باز دارد، پذیرفته شده است.

شرح دعای روز بیستم

شرح دعای روز بیستم

دعای روز بیستم ماه رمضان را چنین شروع می کنیم:

خدایا! در این روز درهای بهشت را به رویم بگشای.

راه ورود به بهشت جاودان، انجام اعمال نیک، پیروی از خدا و رسول، انجام واجبات و ترک محرمات، خدمت به مردم و پرهیز از ستم کاری است. این راه بر روی همه گشوده است و هرکس توفیق انجام این اعمال را داشته باشد، به آرزو و خواسته ی خود رسیده است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرموده اند:

علامت اهل بهشت هفت چیز است: روی گشاده، زبان ذاکر، دست با سخاوت، قلب خاشع، نماز بسیار، روزه ی کامل و سلام کردن به هرکس که با او روبرو می شود.

هم چنین در خطبه ی شعبانیه می فرمایند:

ای مردم! در ماه مبارک رمضان، درهای بهشت بر روی شما باز است، از خدا بخواهید که بر شما بسته نشود و درهای جهنم به روی شما بسته است، از خدا بخواهید که این درها بر شما باز نشود.

در بعضی از روایات برای بهشت، هشت در و برای جهنم هفت در ذکر کرده اند. این تعداد از درها نه به خاطر کثرت وارد شوندگان آن ها است و نه جنبه ی تشریفاتی دارد بلکه در حقیقت، اشاره به عوامل گوناگونی است که باعث می شوند انسان را یا به بهشت بکشاند یا به جهنم. درواقع هر دری، نشانه ی عملی است که از انسان صادر می شود. امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرمایند:

جهاد دری است از درهای بهشت که خداوند آن را به روی بندگان خاص خود می گشاید.

در روایتی دیگر آمده است:

یکی از درهای بهشت، «باب المجاهدین» نامیده می شود و مجاهدان مسلح با همان سلاحی که با آن جهاد کردند، از آن در وارد بهشت می شوند و فرشتگان به آنان خوش آمد می گویند.