راهِ بندگی: شرحی گذرا بر دعاهای روزانه ی ماه رمضان صفحه 84

امیرالمؤمنین علی علیه السلام در اهمیت تقوا می فرمایند:

کسی که تقوا را شعار قلبی خود قرار دهد در خیر و نیکویی از دیگری، سبقت گرفت و کردارش رستگار گردید.(1)

تقوای قلب، نگهداری دل از وسوسه های شیطانی، ریا و تظاهر، انگیزه های غیرالهی و شهرت طلبی و امثال آن است. تقوای قلب، حفظ آن از گزند کینه، حسد، خودپسندی و غرور است. تقوای قلب، خضوع و فروتنی است.

تقوای قلب، خدا را با چشم دل دیدن و قیامت را به یاد داشتن و به فکر حساب و کتاب و رستاخیز بودن است. پاکی دل، روشنایی ضمیر و بصیرت درون است.

باید دانست که ما امتحان و آزمایش بزرگی در پیش داریم. این آزمایش با آزمایش های دیگر تفاوت دارد و به تعبیری از مراحل بالای امتحان الهی است. با توجه به آن چه درباره ی پاکی از گناه و عیوب و خواسته های مهم دیگر گفتیم، باید خود را برای این امتحان آماده سازیم؛ چون فرض این است که دعاها اثر تربیتی خود را گذاشته و این توانایی را در ما ایجاد کرده است که به امتحان قلبی آزموده شویم. هم چنان که طلا را محک می زنند تا عیارش را معلوم سازند، عیار مؤمن نیز با امتحان قلبی مشخص می شود.

خداوند متعال درباره ی شعایر الهی و تقوای قلب می فرماید:

هرکس شعایر الهی را بزرگ دارد و به نشانه های آیین خدا و پرچم های اطاعت او احترام بگذارد، این از تقوای قلب است.(2)

ارتباط این عمل نیز با تقوای قلب روشن است؛ زیرا چه بسا افراد متظاهر و منافق به تعظیم شعایر تظاهر می کنند، ولی چون از قلب آنها سرچشمه نمی گیرد، بی ارزش است. تعظیم و بزرگداشت حقیقی از آنِ کسانی است که تقوای قلب دارند. در حدیثی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به سینه ی خود اشاره کردند و فرمودند: «حقیقت تقوا این جاست.».

شرح دعای روز بیست و چهارم

شرح دعای روز بیست و چهارم

در فراز اوّل از دعای روز بیست و چهارم می خوانیم:

خدایا! در این روز از تو چیزی می خواهم که خوشنودت کند و به تو پناه می برم از آن چه مایه ی خشم توست.

از آن جا که مفاهیم والای دعا، ما را به سوی ملاک ها و معیارهای اصیل اسلام هدایت می کند، امروز به فراز دیگری از دعا می رسیم که در آن از خداوند، رضایت او را می طلبیم از خشم و غضب او دوری