شهد بندگی صفحه 109

ذکر (یاد یار) (روز نهم ماه مبارک رمضان)

اشاره

ملکا، ذکر تو گویم؛ که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راهنمایی

همه درگاه تو پویم، همه از فضل تو جویم

همه توحید تو گویم؛ که به توحید سزایی

پیشوایان معرفت و کاملان طریق عبودیت، سالکان الی اللّه و پویندگان قرب اله را به دوام ذکر توصیه فرمایند و ذکر را از لوازم اصل معراج مؤمنان و پرواز تا آشیان رضوان الهی بر شمارند؛ چرا که ذکر نه لقلقه زبان و زحمت تن، که حضور محب است در محضر محبوب. ذکر همنشینی عاشق با معشوق است و هم نوایی عبد با معبود؛ چنان که مولی الموحدین و امام الذاکرین، علی بن ابی طالب علیه السلام فرمود: «الّذِکرُ مُجالَسَهُ المحبُوب؛ ذکر مجالست و همنشینی با محبوب است».(1) به راستی عاشق را نکوتر از بار یافتن در جِوار معشوق چه تواند بود؛ فیضی که در وصف نگنجد و در وهم نیاید.

تا با تو قرین شده است جانم

هر جا که روم به گلستانم

مولوی

وصل یار

کلیم حضرت یار، موسی بن عمران در تمنای باریابی به محضر یار چنین