شهد بندگی صفحه 232

وجود ندارد.(1)

در ره عشق تو باکم ز تهی دستی نیست

ز آنکه صد عقد گهر ز آبله بر پا دارم

دو برادر، دو یار

تواضع همراه با احترام، سیره اجتماعی مردان خداست که یکدیگر را برای رضایت الهی اکرام و احترام می کنند. البته به این دلیل که غرض اصلی ایشان در روابط با یکدیگر، جلب خشنودی پروردگار کریم است، نه هواهای نفسانی و اغراض دنیوی، سن و سال را در میانش مهمی نیست. آنجا که پای رضای اللّه در میان است، عبد سالک الهی، خود را در میانه نبیند و جز به کسب سرور محبوب نیندیشد.

در خبر است از کریم اهل بیت، امام حسن مجتبی علیه السلام که برادر کوچک تر خویش، حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السلامرا چنان احترام و تکریم می فرمود، گویی امام حسین علیه السلام از ایشان بزرگ تر است؛ چنان که ابن عباس گوید: وقتی این مطلب را از او پرسیدم، فرمود: «هیبت حسین علیه السلامچون هیبت پدرم علی علیه السلام مرا گرفته است». نیز ابن عباس در خبری دیگر گوید: آن امام همام را در جمع یاران و دوستان، صفا و صمیمیتی خاص بود و برخوردی بی تکلف و خودمانی داشت، ولی چون حسین علیه السلام وارد می گشت، آن حضرت رفتار خویش تغییر می داد.(2)