شهد بندگی صفحه 237

مولوی

در بی کران حُسن حَسن

گرچه اوصاف باطنی و کمالات روحی و معنوی امامان دین و اولیای الهی در وصف نیاید و در ذکر نگنجد، ولی از آنجا که گفته اند:

آب دریا را اگر نتوان کشید

هم به قدر تشنگی باید چشید

به قطره ای از دریای بی کران فضیلت های حضرت اشاره می رود تا کام تشنه مشتاقان حق و حقیقت و ره جویان طریق سعادت و معرفت را شهدی مهنا باشد و آبی گوارا.

حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام که به کریم اهل بیت لقب یافت. عابدترین و زاهدترین مردمان زمان خویش بود. هنگام وضو رنگش زرد می شد و بدنش می لرزید. چون علّت آن را جویا شدند، می فرمود: «کسی که می خواهد در برابر پروردگار عرش بایستد، حق دارد که رنگ چهره اش ببازد و بدنش به لرزه در آید». آن گاه که به مسجد می رسید، سر به سوی آسمان بلند می کرد و می فرمود: «الهی ضیفک ببابک؛ معبودا میهمان تو در آستانه بارگاه توست، ای احسان کننده کریم! گناهکاری به درگاهت آمده، پس در برابر زیبایی های خویش، زشتی هایی را که در وجود من سراغ داری، عفو فرمای».

نقل است که 25 مرتبه پیاده به حج مشرف شد و گاهی نیز با پای برهنه. چون یاد مرگ می فرمود یا به قبر و قیامت می اندیشید، می گریست و آن گاه که ملاقات خود با پروردگار را یادآور می شد، ناله ای می زد و از هوش