شهد بندگی صفحه 37

محبت دلدار

در حدیث قدسی آمده است که پروردگار متعال فرمود:

چقدر شکیبایی برم و به انتظار بازگشت مردمان باشم و چه بسیار ایشان را طلب کنم، ولی ایشان از من غافل اند و به سوی من باز نمی گردند؟!.(1)

باز آ، باز آ، هر آنچه هستی، باز آ

گر کافر و گبر و بت پرستی، باز آ

این درگه ما درگه نومیدی نیست

صد بار اگر توبه شکستی، باز آ

ابو سعید ابوالخیر

به راستی، این محبت و علاقه الهی به بندگان عاصی خویش، لطیفه ای است که عقل ها را حیران و دل ها را لرزان می کند و جز در درگاه آن کریم مطلق یافت نمی شود. با وجود چنین محبتی، ادعای علاقه بندگان به خدا، در جوار محبت او به ایشان، گزافه ای بیش نیست و رنگ خواهد باخت.

اگر مجنون، دل شوریده ای داشت

دل لیلی از او شوریده تر بی

بابا طاهر عریان

از همین روی است که خدای تعالی به بنده گنه کارش چنین نوید داده است:

همانا آن گاه که بنده مؤمنم گناهی مرتکب شد و از آن توبه کند و هنگام یادآوری آن معصیت، از محضر ربوبیت من شرم و حیا کند، نه تنها گناه او را