شهد بندگی صفحه 50

رمضان، فرصت صدق و اخلاص

طالب مقام صدق و جوینده گوهر اخلاص را موقعیتی تابناک تر از رمضان یافت نشود. پس ای یاران و همراهان! بکوشیم تا فیض نقد به غفلت از کف نرود؛ که وعده حیات و زندگی تا رمضان بود و فرصت آینده، وعده نسیه ابلیس است. وعده عمرِ کوتاه ما نسبت به عمر دنیا و تاریخ، چون چشم برهم زدنی بیش نیست. پس تا فرصت، باقی و ضیافت، برقرار است، باید در کسب رضایت محبوب شتافت.

بوسیدن لب یار، اول ز دست مگذار

کاخر ملول گردی از دست و لب گزیدن

حافظ

شیخ اجل سعدی شیرازی در باب اخلاص می فرماید:

جوانمردا! هر دیده که نه از خوف حق گریان است، آن دیده بر او تاوان است و هر دل که نه وصل حق را جویان است، آن دل ویران است. آن پیر گفتا دریغا که خلقان در می گذرند و خوش ترین چیزی ناچشیده اند. گفتند: آن چیز کدام است؟ گفت: یک ذره اخلاص که او می فرماید: «لِیَعْبُدوا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ؛ (بینه: 5) بنده اگر یک ذرّه اخلاص چشیده بودی، پروای کونین و عالمین و اعراض و اعتراض نداشتی.(1)

راه کسب اخلاص

بهترین راه برای خالص ساختن اعمال، همانا توجه و تفکر در جمال و بهایی است که خدای متعال به بندگان مخلص درگاه خویش عنایت می فرماید و بندگان غیر مخلص را در آن نصیبی نباشد؛ چرا که دل بستگی به عالم قدس و