شهد بندگی صفحه 65

صلی الله علیه و آلهروایت است که فرمود: از پروردگار خود در شب معراج پرسیدم: الهی! سرآغاز عبادت و بندگی چیست؟ حق تعالی فرمود: سرآغاز آن، خاموشی و سکوت و روزه داری است. پرسیدم: بنده را از روزه چه فوایدی است؟ فرمود: روزه در آدمی حکمت به بار آورد و حکمت، موجب معرفت گردد و معرفت، سبب پیدایش یقین در بنده خواهد گشت. آن گاه که بنده من از یقین برخوردار شد، دیگر به سختی و سستی روزگار خویش نخواهد اندیشید.(1)

یاران و همدلان! بکوشیم تا در این ماه صیام که با تشنگی و گرسنگی به جلب رضایت یار آمده ایم، دل و جان را نیز با حظّ عبادت آشنا سازیم و روح و دل را با پرهیز از معاصی و غفلت، صفایی و جلایی بخشیم و تا فرصت باقی است، درّ معرفت در صدف عبادت دریابیم؛ که پیر هرات خواجه عبدالله انصاری فرمود: در طفلی، پستی؛ در جوانی، مستی؛ در پیری، سستی؛ پس کِی خدا پرستی.

ای جوان سرو قد، گویی بزن

پیش از آن کز قامتت چوگان کنند

حافظ

آثار عبادت

ای عزیز! عبادت خالصانه به درگاه الهی را آثاری شگرف است که عابدان و خالصان کوی یار را از آن بهره های وافر و لذت های بی پایان نصیب گردد. این آثار، هم در دنیا و هم در آخرت، جاوید و پاینده است و برترین آنها، رضای محبوب و خشنودی خدای متعال است که فرمود: «و رضوانٌ من الله اکبر؛