شهد بندگی صفحه 8

آثار و برکات روزه (روز دوم ماه مبارک رمضان)

اشاره

گل عذاری ز گلستان جهان ما را بس

زین چمن، سایه آن سرو چمان، ما را بس

یار با ماست، چه حاجت که زیادت طلبیم

دولت صحبت آن مونس جان، ما را بس

از در خویش، خدایا به بهشتم مفرست

که سر کوی تو از کون و مکان، ما را بس

حافظ

شیدایی در عبادت

بر اهل معنا پوشیده نیست که وجود آدمی را گوهری تابناک در میان است که جان عالم، آن را «فطرت» نام نهاده است که وجود انسانی را هماره به اصل اصیل خویش متوجه می سازد و یکی از جلوه گاه های پر فروغ آن، همانا لطیفه «عبادت و بندگی» است. هستی فرزندان آدم هماره با این لطیفه نهانی پیوند خورده است و هیچ گاه پهن دشت این کره خاکی، از عبودیت و بندگی خالی نبوده است؛ هم چنان که نخواهد بود. خالق متعال آن دم که انسان را آفرید، با دمیدن نغمه جان بخش الهی، رشته محبت خویش بر گردن او انداخت و بدین سان، شیفتگی و شیدایی آدم به خالق خویش آغاز شد و عبادت واقعی، همان شیدایی و شیفتگی است.