- دیباچه 1
- پیش گفتار 2
- آثار و برکات روزه (روز دوم ماه مبارک رمضان) 8
- اشاره 8
- شیدایی در عبادت 8
- روزه؛ عبادت خاضعان 9
- تاریخچه روزه 9
- گرسنگی، محبوب ترین اعمال 10
- آثار و برکات روحی روزه 12
- آثار روزه در کلام الهی 13
- صفای دل 14
- روزه، پر پرواز تا ملکوت 14
- کمال روزه 16
- روزه، نعمت الهی 16
- حال مشتاقان 18
- تمنای حضور 19
- اشاره 22
- بهار عاشقی 22
- بهار قرآن (روز سوم ماه مبارک رمضان) 22
- کلام دلدار 23
- جمال حق 24
- آدابی از تلاوت قرآن 25
- قلعه محکم پروردگار 26
- تفکر 27
- خضوع 28
- آثار و برکات تلاوت قرآن 29
- تلاوت قرآن در ماه رمضان 31
- کلام آخر 32
- اشاره 36
- توبه (روز چهارم ماه مبارک رمضان) 36
- محبت دلدار 37
- مهر یار 38
- لذت بازگشت 39
- شکوه مناجات 40
- خلوت شب 41
- چگونگی بازگشت 42
- کلام آخر 43
- اشاره 47
- لزوم اخلاص و صدق 47
- اخلاص (روز پنجم ماه مبارک رمضان) 47
- رمضان، فرصت صدق و اخلاص 50
- راه کسب اخلاص 50
- در آیینه اخلاص 52
- اخلاص، نردبان تعالی 54
- آثار و برکات اخلاص 54
- رمز رستگاری 56
- کلام آخر 57
- عشق و بندگی (روز ششم ماه مبارک رمضان) 59
- اشاره 59
- بار امانت 60
- شیدایی و عبودیت 60
- مراتب عبادت 62
- عبادت؛ رضایت یار 63
- شکوه بندگی 63
- شرافت روزه 64
- آثار عبادت 65
- آرامش بخشی عبادت 66
- استعانت از پرستش 67
- کلام آخر 69
- امام زمان(عج) (روز هفتم ماه مبارک رمضان) 72
- شرح فراق 72
- اشاره 72
- عنایت محبوب 76
- توجه یار 80
- تمنای وصال 81
- تمنای فرج 83
- ناله فراق 84
- تمنای وصال 85
- دعا (روز هشتم ماه مبارک رمضان) 89
- اشاره 89
- دعای عارفان 90
- اهمیت دعا 91
- مفتاح خیر 93
- کلید گنج رحمت 94
- رضایت محبوب؛ یقین به استجابت 95
- دل بریدن از دیگران 97
- نتیجه درخواست از غیر خدا 98
- دعا در حق دیگران 101
- چگونگی دعا کردن 103
- زمزمه عشق 106
- وصل یار 109
- ذکر (یاد یار) (روز نهم ماه مبارک رمضان) 109
- اشاره 109
- باغ بهشت 110
- حلاوت حیات 111
- یاد یار 112
- راحت روح 113
- دوام عیش 114
- حیات دل ها 114
- حسرت دوری 116
- مراتب ذکر یار 118
- ذکر مقبول 119
- تمنای حضور 120
- اشاره 123
- تیرگی دنیا 123
- دنیا (رهایی از تعلق ها) (روز دهم ماه مبارک رمضان) 123
- بی وفایی دنیا 124
- پستی دنیا نزد پروردگار 126
- دنیا دوستی، آغاز هر فتنه 128
- عجوزه هزار داماد 130
- عزت حقیقی، ترک دنیا 131
- دنیا در چشم امام علی علیه السلام 133
- زهد و ترک دنیا، سیره اولیا 133
- تمنای خلاصی از دنیا به درگاه محبوب 135
- دنیای مذموم و مجروح 136
- نهی از دل بستگی به دنیا 137
- آمادگی برای سفر آخرت 138
- تمنای حضور 140
- اشاره 142
- ضرورت تقوا 142
- تقوا (روز یازدهم ماه مبارک رمضان) 142
- حقیقت تقوا 143
- سیمای پرهیزکاران 145
- مژده به پرهیزکاران 146
- تقوا، کلید رستگاری و سعادت 148
- موانع پرهیزکاری 148
- مُهر قبولی اعمال 150
- تقوا، زمینه ساز امدادهای غیبی 151
- تقوا، بردارنده حجاب های غفلت 152
- تقوا، تنها توشه راه 154
- تمنای حضور 156
- اشاره 159
- اطوار وجود انسانی 159
- مجاهده (روز دوازدهم ماه مبارک رمضان) 159
- طریق یار 160
- عزم 161
- جهاد نفس، جهاد اکبر 162
- لزوم عزم راسخ 163
- مژده یاری یار 164
- پاسداری دل، شرط وفاداری 164
- معنای دقیق جهاد نفس 166
- بهره جویی از تمتعات 166
- معاتبه با نفس 167
- قرب یار، حاصل مجاهده با نفس 169
- مجاهده؛ مراقبت از نفس 170
- توجه یار به مجاهدان و مراقبان 171
- آثار مجاهده نفس؛ بهشت امن الهی 171
- رموز مجاهدت در مکتب اهل بیت علیهم السلام 173
- داستان مجاهدان 175
- تمنای حضور 177
- محبت آغازین 180
- اشاره 180
- محبت خداوند (روز سیزدهم ماه مبارک رمضان) 180
- مهر یار 181
- یگانگی عشق 183
- محبت جاوید 184
- درمان درد عشق 185
- محبوب بی نظیر! 187
- راه محبت 189
- دوستی یار و دشمنی دنیا 190
- دوستی محبوبان 191
- نشانه مهر 192
- نظر پاک بین 194
- مردان عشق و محبت 196
- عبادت از سر عشق 197
- دنیاجویان و خداجویان 198
- یاد یار 199
- عزم آفرین 200
- تمنای حضور 201
- اشاره 204
- ولایت (روز چهاردهم ماه مبارک رمضان) 204
- واسطه فیض الهی 205
- ستارگان هدایت 208
- سپاسی بی کران 210
- مهر خوبان 211
- ولایت، روح عبادت 213
- گوهری گران سنگ 215
- نقش ولایت در عرصه آفرینش 216
- کیمیای ولایت 217
- دلدادگی حیوانات 219
- خورشید لطف 221
- اشاره 224
- امام حسن مجتبی علیه السلام (روز پانزدهم ماه مبارک رمضان) 224
- نامی آسمانی 226
- فضیلت های کودکی آن حضرت 228
- شکوفه های تربیت 230
- شکوه صبر 230
- دو برادر، دو یار 232
- اکسیر محبت 234
- در بی کران حُسن حَسن 237
- آشنایی از کوی دوست 239
- خاک در دوست 240
- فراق یاران 242
- سخن پایانی 242
- کتاب نامه 245
نیز اگر آن گونه دعا کنید و به درگاه خدای ضجه و التماس کنید، حتماً خداوند فرج ما را می رساند و در غیر این صورت، این امر تا آخرین مرحله، سیر طبیعی خویش را طی خواهد کرد و تعجیلی در آن نخواهد بود.(1)
بود آیا که درِ میکده ها بگشایند
گره از کار فرو بسته ما بگشایند
به صفای دل رندان صبوحی زدگان
بس در بسته به مفتاح دعا بگشایند
حافظ
ناله فراق
یاران و همدلان! ما که خود می دانیم با این بار سنگین گناه و غفلت و خطا، شایستگی دیدار و عنایت آن یار مهربانمان نیست، پس بکوشیم تا به هر گونه و از هر راهی، توجه آن محبوب به سوی خویش جلب کنیم. همواره دعا گوی آن یار غایب باشیم؛ ماهی که بهر هدایت و نجات، آواره گشته و به واسطه خطا و غفلت ما، به پشت ابر غیبت نهان شده است. به خود آییم و اصلاح خویش و فرج آن خورشید عالم تاب را دست دعایی برداریم؛ همو که بی قرار طلوع و ظهور خویش است. ناله سر دهیم و او را بخوانیم؛ که دعای ما در حق او و ناله ما در فراق آن بزرگ، موجب شادمانی و سرور او خواهد بود. باشد که دست دعایی برای رهایی ما بردارد که فیض نخست و خاتمه در آن است.
1- همان، ص 514.