شهد بندگی صفحه 9

دلم جز مهر مهرویان طریقی بر نمی گیرد

ز هر در می دهم پندش ولیکن در نمی گیرد

چه خوش صید دلم کردی، بنازم چشم مستت را

که کس آهوی وحشی را از این خوش تر نمی گیرد

حافظ

روزه؛ عبادت خاضعان

آدمی زاده آنجا که راه حقیقت در پیش دیدگانش به تیرگی فرو رفت و در ژرفای مسیر خلقت و هدف اصیل آن به حیرانی و انحراف دچار گردید، اشکال مختلفی در عبادت ها ابداع کرد، ولی به واسطه آنکه از نهاد جان و از پس فطرت پاک او نشئت می گرفت، از حقیقت خالی نمی بود. در میان این عبادت های اصیل و فطری انسانی، «روزه» با تابناکی خاصی جلوه گر است. روزه از دیر باز در میان قوم ها و ملت های مختلف جهان رایج بوده و هر قومی بر سیاق فرهنگ و آداب و رسوم فطری و مذهبی خویش، به نوعی به این جلوه گاه طاعت و خضوع پای بند بوده است.

تاریخچه روزه

رومانی ها و هندوها زیاد روزه می گرفتند و در پی ایشان، یونانی ها و مصری ها. برهماییان، اول و چهارم هر ماه و نیز اول هر یک از فصل ها و روزهای کسوف را به روزه اختصاص می دادند و بوداییان، اول، نهم، پانزدهم و بیست و دوم هر ماه را.

در کیش یهود، نهم آوریل و دهم و بیست و دوم ژوئیه، روزهای وجوب