رمضان دریچه رویت: سیر الی الله در سایه ی جوع ،صوم و ماه رمضان صفحه 32

«أَنَا أُجْزَی بِهِ» خودم جزای روزه دار می شوم و خودم جای سمع و بصر روزه دار می نشینم دیگر نباید چیزی برای خود باقی گذارده باشید.

روزه ی حقیقی

روزه ی حقیقی منیّت و انانیت انسان را ذوب می کند و اراده ی حق به جای آن می نشیند. چطور گاهی فلان عالم با یک ذکر، مریض را که در حال مرگ بود به سلامت کامل می رساند؟ چون پشتوانه ی ذکر او اراده ی حق است. هیچ چیزی به اندازه ی روزه، منیّت را مضمحل نمی کند تا حق به جای منیّت ما بنشیند. به همین جهت در روایت داریم «إنّ لِکُلِّ صائمٍ دَعْوَهٌ مستجابه»(1) برای هر روزه داری دعای اجابت شده ای هست. قرآن به ما توصیه می کند «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَهِ»(2) از صبر و نماز کمک بگیرید. از ائمه ی ما نقل شده «اِنَّ الْمُرادَ بِالصَّبْرِ، الصّوم»(3) مراد از صبر، روزه است. و این نشان می دهد اگر کسی روزه ندارد و اهل امساک نیست، نماز ندارد. در همین رابطه در روایت داریم: «لِکُلِّ شَیٌ بَابٌ وَ بَابُ الْعِبَادَه الصَّوم»(4) برای هر چیزی بابی هست و باب عبادت روزه است، نفرمود باب عبادت نماز است زیرا عبادتِ خداوند به این معنا است که به خدا بنمایی که من نباشم و تو باشی و من در مقابل تو هیچ باشم، با روزه داری این نحوه ی نفیِ خود به بهترین شکل واقع می شود. از روزه به مدد

1- - شهاب الأخبار، قاضی قضاعی، ص 362.
2- - سوره ی بقره، آیه ی 45.
3- - بحارالانوار، ج 88، ص 341.
4- - شهاب الأخبار، قاضی قضاعی، ص 362.