رمضان دریچه رویت: سیر الی الله در سایه ی جوع ،صوم و ماه رمضان صفحه 47

با او برخورد می کند که خودش را جای او قرار داده. نفس امّاره آنچنان خود را وارد زندگی ما می کند که اگر دقت نکنیم به ما القاء می کند که اصلاً من خود تو هستم. به گفته ی صاحب مثنوی:

حیله کرد انسان و حیله اش دام بود

آنچه جان پنداشت، خون آشام بود

در ببست و دشم-ن اندر خانه ب-ود

حیله ی ف-رع-ون از ای--ن افسانه ب-ود

همه ی بدبختی فرعون در همین یک نکته نهفته بود که دشمن خود را دوست خود گرفت و آنچه را که خون آشام او بود جان خود پنداشت.

با توجه به این نکته است که تأکید می شود اولین مسأله و اولین قدم در اصلاح نفس، این است که باید جنگ با نفس امّاره را شروع کنیم و مواظب باشیم حیله های او را توجیه ننماییم و او را مبرّی از اتّهام نپنداریم و هماهنگ با یوسفِ جان خود بگوییم: «وَ ما اُبَرِّءُ نَفْسی اِنَّ النَّفْسَ لَاَمّارَهٌ بِالسُّوء ...»(1) من نفس خود را از این که برایم نقشه بکشد و به سوی هلاکت بکشاندم، مبرا نمی دانم، زیرا او کارش دستوردادن به بدی ها و زشتی ها است.

مطمئن باشید سفر از نفس امّاره به سوی خدا، بدون کمکِ خدا و توسل به پیامبر و ائمه علیهم السلام محالِ محال است. اگر کسی دست توسل به خدا و پیامبر و ائمه علیهم السلام دراز نکند نمی فهمد نفس امّاره اش غیر از حقیقت اوست، چه رسد که بخواهد با آن درگیر شود.

در دعای صباح، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در محضر حق عرضه می دارند: «اِنْ خَذَلَنِی نَصْرُکَ مُحارَبَهِ النَّفسِ وَ الشَّیْطانِ فَقَدْ وَکَلَنِی