مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 286

مصدر این فقه اند؟ آیا خود شافعیه به این امر سزاوارتر نیستند؟ آیا معقول است که کسی در اقوال شافعیان تشکیک کند و بگوید: شما تمام آرا و فتوایی را که به شافعی نسبت می دهید دروغ است؟ هر مذهبی از مذاهب کلامی و فقهی، آرا و نظرات امامان خود را نقل می کند و دیگر مذاهب و افراد در نقل قول از آن امام به پیروان آن مذهب اعتماد می کنند گرچه با آنان هم عقیده نیستند؛ زیرا افراد و پیروان آن مذهب است که در به دست آوردن آرا و نظرات رئیس مذهب خود دقت فراوانی کرده تا از طریق صحیح و مورد اطمینان به آن ها برسد و سپس برای دیگران منتقل سازد. در مورد مذهب شیعه و روایات اهل بیت عصمت و طهارت نیز این چنین است؛ زیرا علمای شیعه و پیروان اهل بیت از علما و دانشمندان نهایت سعی و کوشش خود را در به دست آوردن روایات آنان نموده و آن ها را از راه قطعی یا مورد اطمینان به دست آورده و به آن عمل کرده اند و برای دیگران نیز نقل نموده اند.

وانگهی از مسلّمات تاریخی که قابل انکار از طرف هیچ کس نیست این که: امامان اهل بیت علیهم السلام در علم و فضیلت در اوج قلّه آن قرار داشتند، آنان کسانی بودند که در بین بزرگان و دانشمندان شناخته شده و افرادی ممتاز بودند به حیثی که دیگران به علم آنان رجوع می کردند و آنان هرگز به دیگران رجوع نمی کردند و این مطلبی است که اهل سنت نیز به آن اشاره کرده اند. لذا هیچ استبعادی ندارد که احادیث فراوانی در علوم مختلف به آنان نسبت داده شود.

از طرفی دیگر: هر گاه کسی به دنبال علم و دانش این بزرگواران باشد به چه شخص یا گروهی باید مراجعه کند تا به آن دسترسی پیدا کند؟ آیا به کسانی جز شیعیان آن حضرات باید مراجعه نماید؟

13 - تشیّع راوی، مضر نیست

راوی حدیث در صورتی که مورد وثوق و اطمینان باشد و از کذب و دروغ پرهیز می کند باید به روایاتش اخذ شود؛ گرچه مذهبی دارد که با مذهب دیگری مخالف است.