مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 297

حریز روایت ننویس؛ زیرا او سبّ علی می کند.(1) و جوزجانی بر مذهب این خبیث است.

او چنان در جرح و تعدیل متعصب است که درباره او گفته شده: هیچ گاه از کنار فردی شیعه عبور نمی کرد جز آن که او را طعن زده و تعبیرات زشتی به او می گفت.

ذهبی درباره او می گوید: «از جمله اموری که منجر به توقف در قبول قول جوزجانی در جرح می شود این که او کسانی را طعن زده که بین او و آنان عداوتی است که ناشی از اختلاف در اعتقاد می باشد. فرد حاذق هرگاه مشاهده کند که چگونه جوزجانی اهل کوفه را تضعیف می کند تعجب می نماید؛ زیرا او در نصب و عداوت اهل بیت انحراف شدید داشته و اهالی کوفه مشهور به تشیّع بوده اند...».(2)

این در حالی است که محدثین بزرگ اهل سنّت هرگز این شرط را نپذیرفته و به آن عمل نکرده اند، بلکه به روایات راویان شیعه در صورتی که ثقه بوده اند عمل کرده و آن ها را نقل کرده اند گرچه تأیید مذهب شیعه باشد.

از باب نمونه: بخاری و مسلم حدیث «انت منّی و أنا منک»(3) را در باب فضایل امام علی علیه السلام از عبیداللَّه بن موسی عبسی نقل کرده که به تصریح بخاری در کتاب «التاریخ الکبیر» او شدید التشیع است.(4)

بررسی یک قاعده

قاعده ای نزد بسیاری از اهل حدیث مشهور است و آن این که: «بدعت گزار ثقه اگر حدیثی را که به نفع مذهب اوست روایت کند مردود بوده و اخذ به آن نمی شود».

این قاعده نزد جماعتی از اهل سنت از مسلّمات به حساب آمده است بدون آن که نسبت به مقاصد جاعلین آن تنبّهی حاصل کنند، و بدون تأمل در این که پذیرفتن این قاعده موجب ردّ بسیاری از احادیث پیامبرصلی الله علیه وآله خواهد شد.

1- 1114. تاریخ بغداد، ج 14، ص 337.
2- 1115. لسان المیزان، ج 1، ص 11، خطبه کتاب.
3- 1116. صحیح بخاری، ج 2، ص 208، چاپ مصر، سال 1304.
4- 1117. التاریخ الکبیر، ترجمه عبیداللَّه عبسی.