مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 356

داده است و به جهت مقامات و شئونی است که خداوند متعال در قرآن کریم برای آنان ذکر کرده است. آنان مصداق واقعی آیه «اولی الامر»(1) می باشند. آنان مصداق حقیقی آیه «تطهیر»(2) هستند. آنان کسانی هستند که مطابق حدیث «ثقلین» و «سفینه» و «امان» و «دوازده خلیفه» و دیگر احادیث معتبر و متواتر صحیح السند، مرجع دینی مردم بعد از رسول خدایند. مگر پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم علی علیه السلام را دروازه شهر علم و حکمت خود معرفی نکرده است، آن جا که فرمود: «انا دار الحکمه و علیّ بابها»؛(3) «من خانه حکمت و علی درب آن است.»

ثانیاً: مقصود کاشف الغطاء از ابتدای عبارتش آن است که امامیه تنها به روایاتی عمل می کنند که با سند صحیح از طرق اهل بیت علیهم السلام رسیده، نه روایاتی که جعلی بوده و به آنان نسبت داده شده است.

ثالثاً: امامیه تمام روایات صحابه از پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم را نفی و طرد نمی کند، بلکه همان گونه که مؤلف «البرهان»، از مرحوم کاشف الغطاء نقل کرده است، روایات افرادی امثال ابوهریره و... را مردود و بی ارزش می داند؛ به جهت مشکلاتی که در حدیث آن ها وجود دارد؛ خصوصاً افرادی همانند سمره بن جندب و مروان بن حکم و عمرو بن عاص که از نواصب بوده و با اهل بیت علیهم السلام دشمن بوده اند.

شبهه دهم: دفاع از ابوهریره در نقل حدیث

سید عبدالحسین شرف الدین رحمه الله درباره ابوهریره می گوید: «این درسی است درباره زندگی یکی از صحابه رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم، او تا به حدّی زیاد روایت نقل کرده که به افراط افتاده است. و نیز صحاح و دیگر مسانید اهل سنت از او به حدّی زیاد نقل کرده اند که به افراط مبتلا شده اند».(4)

شیخ عبداللَّه بن عبدالعزیز در ردّ بر «شرف الدین» می گوید: «این که ابوهریره افراط در نقل حدیث داشته حرف دروغی است! چه افراط و زیاده روی از ابوهریره بوده، در

1- 1279. سوره نساء، آیه 59.
2- 1280. سوره احزاب، آیه 33.
3- 1281. صحیح ترمذی، کتاب الفضائل، باب فضائل علی علیه السلام.
4- 1282. ابوهریره، ص 118.