مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 358

رابعاً: جهت افراط و زیاده روی محدّثین و صاحبان منابع حدیثی اهل سنت در نقل حدیث از ابوهریره این است که شخصی با چنین وضعیت، چرا تا این مقدار از او روایت نقل کرده اند؟

شبهه یازدهم: راویان شیعه در ترازوی نقد!!

شیخ عبداللَّه بن عبدالعزیز می گوید: «همانا مصیبت جعفر صادق مطابق آنچه کتب قوم بر آن تصریح دارند این است که قومی جاهل بر او وارد می شده و از نزد او خارج می شدند و می گفتند: حدّثنا جعفر بن محمد، و احادیثی را نقل می کردند که همه آن ها دروغ و جعلی و موضوع بر جعفر بوده است تا از این طریق نزد مردم روزی خورده و از آنان پولی اخذ کنند... از جمله راویان آنان که اهل مسکر بوده عوف عقیلی است...

و از جمله راویانی که این کاره بوده و گناه انجام می داده، محمد بن ابی عباد است...

و از جمله راویان آنان، حفص بن بختری است که درباره او اشاره شده که شطرنج بازی می کرده است...

و از جمله راویان آن ها حمّاد بن عیسی است که سنّ او به شصت سال رسیده ولی نماز را خوب یاد نداشته و چیزی از احکام آن را درست نمی دانسته است...

و از جمله راویان آنان ابوحمزه ثمالی ثابت بن دینار است که به خمّار معروف بوده است... .

و از جمله راویان آنان علی بن حمزه بطائنی است که اموال معصوم و خمس شیعه را می دزدیده است... .

و از جمله راویان آنان عبداللَّه بن یعفور است که اهل مسکر بوده است...

و از جمله افراد موثّق نزد آنان شاعرشان معروف به شاعر اهل بیت سید حمیری است که باکی از شرب خمر نداشته است...».(1)

پاسخ

اولاً: این مسأله قابل التفات است که بدانیم: در میان اصحاب امامان برخی از افراد دارای غلوّ عملی و به تعبیری انحراف عملی وجود داشته است، که اباحی گری