مرجعیت دینی اهل بیت علیهم السلام و پاسخ به شبهات صفحه 377

باشند، و این با طرح نظریه تقیّه و اعمال آن در جامعه اسلامی از سوی حضرت همراه بود. بر خلاف دیگر افراد از رهبران جامعه اسلامی. احمد بن حنبل در عین حال که در مسأله خلق القرآن رأیش مخالف با خلیفه بود و بدین جهت کتک می خورد ولی تقیه نمی کرد و عقیده خود را ابراز می نمود، و در عین حال اطاعت از خلیفه را نیز بر خود و دیگران لازم می دانست.

ابوحنیفه و تا حدودی شافعی موضع دیگری داشتند، آنان با حکومت وقت مخالف بوده؛ خصوصاً ابوحنیفه که از مخالفان حکومت ظالم حمایت و پشتیبانی می نمود، و لذا بدین جهت جان خود را در معرض خطر قرار می داد. ولی امام صادق علیه السلام یک راه معتدل و متوسّطی را به جهت حفظ اسلام خصوصاً جامعه شیعی انتخاب کرده و پیگیری می نمود.

ثالثاً: در بسیاری از موارد مشاهده می کنیم که حضرت علی علیه السلام با صحابه مخالفت کرده که در فقه مقارن به آن ها اشاره شده است و از آن جمله مسأله تراویح و مسح پاها و... و در وضو است.

شبهه بیست و سوم: ادعای اجماعات دروغین!!

دکتر قفاری می گوید: «بلکه شیعه ادعای اجماع در امری می کند که برای آن قائلی وجود ندارد. شیخ آن ها نوری می گوید: چه بسا شیخ و سید ادعای اجماع امامیه را بر امری می کنند، گرچه برای آن قائلی ظاهر نشده است».(1)

دهلوی می گوید: «شیخ شهید در فصلی، تناقضات طوسی را واضح می کند، آن جا که ادعای اجماع بر مسأله کرده و بر خلاف آن نیز ادعای اجماع دارد. او می گوید: فصلی در مواردی که مشتمل بر مسائلی است که شیخ در آن ها ادعای اجماع کرده با این که خودش در حکم آنچه ادعای اجماع کرده، مخالفت نموده است. ما آن ها را جدا کردیم تا شما را از این نکته آگاه سازیم که به ادعاهای اجماع از ناحیه فقیه اعتباری نیست؛ زیرا بسیاری از آن ها خطا و مجازاً از هر کدام از فقها، علی الخصوص از شیخ