مجموعه رهیافت: احکام اجتهاد، احتیاط، تقلید صفحه 150

1.5.9.5. حکم جاهل بودن به مسئله ای که در نماز اتفاق می افتد

هرگاه برای مکلف در اثنای نماز مسئله ای پیش بیاید که حکم آن را نمی داند و تمکن از استعلام ندارد، جایز است به یکی از دو طرفی که احتمال آن را می دهد، عمل کند و نماز را به آخر برساند؛ ولی پس از نماز باید مسئله را بپرسد و اگر آنچه عمل کرده است، موجب بطلان نمازش شده باشد، نماز را دوباره بخواند (رهبر معظم انقلاب).(1)

هرگاه بین نماز مسئله ای اتفاق افتاد که حکم آن را نمی داند، (آیات عظام بهجت و گلپایگانی و صافی: و تمکن از استعلام ندارد) جایز است که بنا را بر یکی از دو طرف گذارد (آیت الله گلپایگانی: اگر احتیاط ممکن نباشد؛ وگرنه باید احتیاط کند).(2) اگر آنچه عمل کرده است، برخلاف واقع باشد، اعاده کند. پس هرگاه چنین کرد و اتفاقاً آنچه عمل کرده است، مطابق با واقع شد، بر او اعاده واجب نیست (حضرت امام و آیات عظام تبریزی، بهجت، مکارم، خویی، فاضل، سیستانی، اراکی، گلپایگانی، نوری و صافی).(3)

1- سیدعلی خامنه ای، رسالۀ آموزشی، ج1،ص20، تحریر المسائل،سیدعلی خامنه ای، م37.
2- سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی، عروه الوثقی، ج1، تقلید،م49، ناصر مکارم شیرازی: «اگر یکی از آن دوطرف مطابق احتیاط یا ارجح باشد، به حسب ظنش بنا را بر همان می گذارد»؛سیدابوالقاسم خویی: «و برای او قطع نماز جایز است تانماز را دوباره بخواند.»
3- سیدمحمدکاظمطباطبایی یزدی، عروهالوثقی، ج1، تقلید، م49؛ محمدعلیاراکی؛ حسین نوری همدانی؛ سیدمحمدرضا موسویگلپایگانی؛ سیدروح الله خمینی؛ محمد فاضللنکرانی؛ سیدابوالقاسم خویی؛ سیدعلیسیستانی؛ ناصر مکارم شیرازی؛ متن داخل پرانتز راآقای سیستانی و آقای مکارم شیرازی ندارند؛ سیدروح اللهخمینی، تحریرالوسیله، ج1، تقلید، م31؛ محمد فاضللنکرانی، الاحکام الواضحه، تقلید،م32؛ محمدتقی بهجت، وسیلهالنجاه، م21؛ جواد تبریزی، منهاج الصالحین، ج1، م18؛ سیدمحمدرضاموسوی گلپایگانی و لطف الله صافی گلپایگانی، هدایه العباد، ج1،م34.