مجموعه رهیافت: احکام اجتهاد، احتیاط، تقلید صفحه 61

4.2.3.5. زائل شدن عدالت

صفت عدالت به ارتکاب گناهان کبیره و اصرار بر گناهان صغیره زائل می شود (آیات عظام بهجت و صافی و گلپایگانی).(1)

حکم عدالت با ارتکاب هریک از گناهان کبیره یا اصرار بر گناهان صغیره از بین می رود؛ بلکه احتیاط این است که بگوییم با ارتکاب هریک از گناهان صغیره نیز از بین می رود. این حکم برمی گردد به شرطی که در مسئلۀ گذشته ذکر شد؛ یعنی اینکه ملکۀ عدالت باقی باشد (حضرت امام).(2)

عدالت، با ترک واجب یا فعل حرام بدون عذر شرعی از بین می رود. در معاصی فرقی بین صغیره و کبیره نیست (آیات عظام سیستانی، خویی، وحید و تبریزی).(3)

نکته:

عدالت با توبه و پشیمانی برمی گردد (حضرت امام و آیات عظام صافی، بهجت، تبریزی، وحید، خویی و سیستانی؛ آیت الله گلپایگانی: اگر ملکۀ راسخ در نفس باقی باشد).(4)

1- محمدتقی بهجت، وسیله النجاه، م31؛ سیدمحمدرضاموسوی گلپایگانی و لطف الله صافی گلپایگانی، هدایهالعباد، ج1، م32.
2- سیدروح الله خمینی، تحریر الوسیله، ج1، تقلید، م29.
3- سیدابوالقاسمخویی، منهاج الصالحین؛حسین وحید خراسانی، ج2، تقلید، م29؛ سیدعلیسیستانی و جواد تبریزی، منهاج الصالحین، ج1، م29.
4- منهاج الصالحین، تقلید، م30؛ محمدتقیبهجت، وسیله النجاه، م31؛هدایه العباد، سیدمحمدرضاموسوی گلپایگانی؛ لطف الله صافی گلپایگانی، ج1،م32؛ سیدروح الله خمینی، وسیله النجاه، تقلید، م29.