احکام پزشکان و بیماران: مطابق با فتوای آیه الله العظمی حاج شیخ محمد فاضل لنکرانی صفحه 144

جنون،حمل-بارداری-و نظایر آن،به شرطی که عادل باشد و شهادتش مستند به حسّ باشد،به عنوان یک شاهد عادل مورد قبول است ولی در امور حدسی و غیر محسوس،اگر شهادت به امری باشد که در آن خبره است،در صورتی که عادل هم باشد،به عنوان یک شاهد پذیرفته است، امّا در سایر موارد پذیرفتن شهادت او محل اشکال است.

446- در تشخیص مرگ اگر از گفتۀ پزشک-با توجه به اسناد و مدارک - یقین به مرگ کسی پیدا شود و یا دو نفر پزشک عادل به مرگ شخص شهادت دهند،دفن او جایز است.وگرنه باید تا حصول یقین به مرگ،صبر کرد.

447- گواهی پزشک واجد شرایط دربارۀ جنایات و جراحات،در صورتی که مستند به حسّ باشد به عنوان یک شاهد معتبر است ولی آنچه از روی حدس و گمان پزشک باشد،برای اثبات دیه یا قصاص و ضمانت اعتبار ندارد.

448- تشخیص پزشک برای اجرای حدود در اثبات گناهان جنسی مثل زنا یا لواط،کفایت نمی کند:و اثبات این جرایم فقط با شهادت شهود یا اقرار متهم-آن هم با رعایت شرایطی که در احکام حدود آمده است-و یا با علم و قطع صددرصد قاضی ثابت می شود.

449- نظر پزشک با توجّه به اسناد و مدارک در مورد علت بیماری،اگر موجب اطمینان قاضی شود،حجّت است.

450- تجزیۀ خون جهت تشخیص فرزند و الحاق آن به پدر،از لحاظ شرعی حجّیت ندارد.